Najaarssessie aan het Zeekanaal

Rond half acht in de ochtend rijd ik Simon z’n straat in.  Op het programma staat vier dagen vissen op het Belgische zeekanaal. Een najaarstripje om het tegenvallende jaar nog wat kleur te geven.

Bij aankomst gaat het besluit om met één auto te gaan eigenlijk gelijk overboord. Het zou Tetrissen zijn voor een goede indeling en waarschijnlijk past m’n trolley niet eens. Wat altijd toch erg fijn is om bij je te hebben naar onbekende visgronden.

De reis naar Humbeek verloopt goed en na tienen komen we aan op de stek. Eerste indruk is goed. Lekker veel ruimte voor de hengels maar ook de tenten kunnen goed staan. Iets verderop zien we dat een local een vis aan het drillen is dus we lopen even langs. De vis zwemt zich vast, maar door wat gerichte vragen krijgen we toch weer wat extra informatie over het water.

Weinig taluds en grote Chinese krabben i.p.v. kleine rivierkreeftjes. Voeren van boilies gaat de krabben zeker trekken, maar goed. We zien het wel.

Wat peilwerk bevestigt het verhaal. Het water is een soort bak die van 4,5 naar 7,5 en terug naar 3,5 meter diepte loopt. Flink dieper, meters dieper dan ik gewend ben, maar er is hier flink wat scheepvaart tussen Antwerpen en Brussel dus vanzelfsprekend is het kanaal door op aangepast. De watertemperatuur is met 16 graden nog prima.

We besluiten om rustigaan te beginnen. Hengels in en wat voer eromheen om een vlugge aanbeet af te dwingen. Voor hetzelfde geld liggen ze toevallig in de buurt. De tenten worden opgezet en het eerste biertje wordt geopend. Het kan gaan beginnen!

Links vis ik tegen de kant met een popup tijgernoot op een bedje van tijgers. Rechts gaat naar de rand van de vaargeul op een meter of 6-7. Aan de Hair een gesoakte krill bol. Simon probeert nog te bepalen of de overkant een optie is om te bevissen maar het eerste scheepvaart geeft het antwoord. Door de waterverplaatsing zien we de swingers flink reageren. Van de presentatie zou weinig overblijven waarschijnlijk. Ook een boilie hengel (snowman) in de geul en een nauwkeurig geknoopte chod langs de kant moeten het gaan doen.

Het weer is prima, lekker zonnig, amper wind en een goede temperatuur. Niet echt herfstig maar voor ons vissers heerlijk. Pas rond kwart voor tien in de avond het eerste teken van leven. Mijn tijgernoothengel gaat en al snel heb ik contact. De vis is minuscuul voor Nederlandse begrippen maar er zouden er hier heel veel van zwemmen. 2,9 kg is het oordeel van de weegklok. We zijn van de nul af en is het hopen op een snel vervolg voor Simon.

Rond twaalf uur een tweetal runs vlak na elkaar. De eerste wordt door Simon gedaan met een flink grotere vis op 4,9 kg. We zijn in de wolken. Wat een bak!
Helaas ben ik minder gelukkig en schiet bij mij de haak los. Het was weer een kleintje en die stuiteren nog wel eens van de haak.

Rond zes uur in de ochtend een herkansing en deze maal gaat het beter. De klok zegt 3 kg en m’n Belgisch PB is wat scherper gezet. De nacht was flink koud te zien aan de mistflarden over het water. Erg mooi om te zien..

Rond negen uur is tijd voor koffie en ontbijt. Met een heerlijk gebakken eitje bespreken we de nacht. Een eerste nacht vissen en vier aanbeten is niet verkeerd. De gewichten wat laag maar dat was niet geheel verrassend. Hopen dat de grotere vissen wel volgen. De dag zelf verloopt als de eerste. Geen vis wordt er gevangen maar het is verder prima aan de waterkant. Goede temperatuur en gewoon lekker genieten van het buiten zijn.

De avond ervoor heeft Simon een voertje gelegd een paar kilometer verderop als back-up stek. Het idee is om de derde nacht daar af te sluiten. Wanneer ik wil gaan voeren zit het vol met witvissers dus ik hou het voeren achterwege. Omringende plassen zijn helaas allemaal privaat dus een middagje op een meertje zit er helaas niet in. Laatste keer in Frankrijk met Thomas leverde een dergelijke middag toch vier vissen op in enkele uren. België zit wat anders in elkaar dus dat wordt ‘m niet.

Wanneer het donker wordt voor de tweede nacht duurt het me al gauw weer te lang (ongeduldig) . M’n gedachten zijn dan, dat als het beter zou moeten gaan, je ook eerder of rond dezelfde tijd als de eerste nacht een aanbeet zou moeten krijgen. Dit is meer op gevoel gebaseerd dan op wetenschap maar vaak klopt het redelijk bij meerdaagse sessies. Dat dit niet altijd opgaat blijkt de komende nacht.

Het is iets voor elf als we de stretchers opzoeken maar binnen een kwartier staan we alweer buiten. Simon vangt de eerste vis van de nacht. Eén van de grotere op 5,1 kg. Blij met de aanbeet, want het vertrouwen is weer terug. Rond half twee en kwart over vier tweemaal mijn rechterhengel met wat kleinere schubs.

Deze hengels is veruit het productiefst, waarschijnlijk komt de vis van links. M’n linker hengel ligt in de luwte anders had die waarschijnlijk het meest gegaan.

De volgende vis dient zich aan om kwart voor zeven, een goede fluiter en de vis trekt gelijk een aantal meters door de slip. Dat was nog niet voorgekomen. De dril verloopt niet helemaal vlekkeloos, want de vis pakt m’n andere lijn, maar wordt wel succesvol afgerond. Een prima vis met 8,1 kg de grootste van het stel. Een half uurtje knutselen in het donker en ik ben weer ready to go. Beide hengels worden ingegooid, de linker gaat nu ook richting de vaargeul.

Slapen wordt ‘m niet meer, het is kwart voor acht en het wordt licht. Een bakkie koffie om de dag te starten. Simon test z’n stretcher nog even een uurtje om daarna weer fris en fruitig ten tonele te verschijnen.

Het is vandaag veel meer visweer, bewolkt en er staat wat wind, dit lijkt gelijk resultaat te geven want rond half tien gaan zowel m’n linker als rechter hengel af en de eerste dagvissen staan op de gevoelige plaat.

We besluiten om niet naar een dagwater te gaan maar om de sessie af te maken op deze plek. De stek was uiteindelijk toch productiever dan nacht één en er worden grotere vissen gevangen. Zonde om dat achter te laten en te riskeren dat bij terugkomst iemand is aangeschoven. Dat het geen verkeerde beslissing is geweest blijkt om kwart over 11 wanneer ik tegen Simon zeg “hij kan nu elk moment afgaan” en m’n rechter geeft weer een teken van leven. Een schubje van 3,5 kg is de pineut! Zoals gezegd, deze laatste nacht en ochtend zijn goed voor zeven aanbeten en zeker beter dan de eerste.  Geduld is een schone zaak, toch?

De rest van de dag blijft het qua visweer prima, bewolkt en vrij veel wind maar er komen de verdere dag geen vissen meer op de kant. De dag wordt gevuld met een biertje, wat eten en een beetje praten over van alles en nog wat.

Het is alweer rond kwart voor negen wanneer het net donker is als mijn rechterhengel weer afgaat. Vlak voor het net schijnt het licht van de hoofdlamp op de vis en de schubbenrij op de rig van de vis lichten op in het donker. Het is een spiegel, een welkome afwisseling tussen alle schubs. Het blijkt een mooie vis te zijn van ruim 5 kg en maakt m’n avond gelijk goed. Leuk om te merken is wel dat als je eenmaal denkt te weten wat je kan verwachten, elke verrassing extra leuk is. Ik doel hier voornamelijk op de formaten van de vissen. Dat we geen bakken zullen vangen weten we nu en dat maakt dan ook niet meer uit. Wat er niet zwemt kan je niet vangen en dat het vangen van vis, hoe groot dan ook, geeft in deze toch voldoening.

 De vis blijkt een SKP nr. 21 uitgezet bij Vilvoorde op 3,2 kg  op 20/11/2014. Een mooie vis voor de toekomst!

De komende twee uren komen er eerst op de tijgernoten op links en dan weer op de rechterhengel twee schubs. Beide zitten volgepropt met boilies. Ze nemen het er flink van en we blijven ook wel lekker strooien. Na de laatste vis is het klaar en kunnen we slapen tot kwart over vier. Het is flink afgekoeld en de mistflarden zweven langs ons heen over het kanaal. Ongeacht de slaap, ongeacht de kou, het is toch wel genieten. De vis is er weer één van dertien in een dozijn en Simon hoeft niet meer zo nodig te poseren met de vis. Misschien hadden we ‘m zelfs al gevangen, het is niet te zeggen. Een 40-tal boilies gaat het water in in de hoop de volgende aanbeet wat te vertragen, liefst tot een uurtje of 8. Dan kunnen we nog even lekker liggen en een dagfoto is altijd goed.

De vissen  hebben daar echter maling aan en nog geen drie kwartier later sta ik alweer met dezelfde rechterhengel in de hand. De dril is rustig en ik kan een klein schubje netten. Poseren kan ik geen genoeg van krijgen, dus na een paar foto’s mogen zowel de vis als wij weer verder. De rest van de nacht vordert zonder vis en rond half negen kruip ik van mijn stretcher voor een laatste bakje koffie en een laatste gebakken eitje. De dag is vrij fris, de zon is wel aanwezig maar niet erg sterk en de rest van de sessie zitten we lekker ingepakt uit aan de waterkant…

Met een totaal van 15 vissen op 16 runs is er genoeg actie geweest en kunnen we terugkijken op een prima sessie. Jammer van het bestand, terugkomen zullen we hier niet snel. Misschien over een paar jaar als de vissen wat gegroeid zijn. De stek zelf is zeker het terugkomen waard.