Een voorjaar om van te smullen

Een van mijn doelen in het voorjaar was om een bepaald water in de buurt beter te leren kennen. Sinds mijn verhuizing in december heb ik al redelijk wat kennis op kunnen bouwen over potentiële viswateren in de buurt. Sommige wateren zijn meer geschikt voor korte/ stalk sessies, waar andere wateren meer geschikt zijn voor het draaien van nachtsessies. Het gaat hier vooral om theoretische kennis. In de praktijk moet het dan nog maar “even” gaan gebeuren.

Opstarten

Het vroege voorjaar (maart en april) ben ik geregeld met de pen op pad geweest. Met deze manier van vissen probeer ik snel een redelijk beeld van een water te krijgen door veel verschillende plekjes te bevissen. Tot nu toe kon ik alleen een kleine spiegelkarper gevangen. Wel ving ik geregeld een serie brasems, maar daar gaat mijn hart niet sneller van kloppen. Naast deze korte actieve sessies heb in deze periode ook al een aantal statische sessies gemaakt op een kleine plas. Het water is een aantal hectare en zou een leuk bestand aan schub- en spiegelkarpers moeten bevatten. Er zitten geen reuzen op, maar met een beetje geluk zou het dit jaar mogelijk moeten zijn om de eerste 15 kilo vis te kunnen vangen. Bijvoorbeeld net voor de paai.

De eerste sessies vang ik wederom een aantal grote brasems. Karper weet ik nog niet te lokaliseren of te vangen. Het water zelf is zoals gezegd een paar hectare groot. De bodem is veelal zacht, maar dat is overal wel zo in deze regio. Het water totaal anders dan de wateren waar ik de laatste jaren heb gevist. Industrie, snelwegen en andere stedelijke taferelen waren voornamelijk om me heen te vinden tijdens het vissen. Hier is het rust, groen en een aantal eilandjes die het meertje sieren. 

Op een avond loop ik naar een deel van het water toe dat ik nog in kaart wil brengen. Gewapend met peilhengel, pen en papier ga ik op pad. Aangekomen op de beoogde plek zie ik twee karpervissers. Dat is balen, meestal ga ik dan rechtsomkeert, maar ik besluit om toch even langs te lopen voor een praatje. Waarschijnlijk is dit een van de betere beslissingen geweest voor mijn visserij dit voorjaar. Een van deze vissers spreek ik nu geregeld en komt ook vaak even langs als ik aan het water zit. Hij vertelt me over het water, de vissen, wat tactieken en zijn eigen ervaringen. Een schat van informatie waar ik anders veel tijd aan kwijt was geweest om te ontdekken. Ook neemt hij me mee in de regio. Waar zwemmen leuke vissen, waar wel te vissen en waar niet. De reden dat ik meestal niet langs ga bij andere “vreemde” vissers is omdat je vaak een beetje wordt weggekeken, gezien wordt als indringer, maar deze visser vindt het leuk om zijn ervaringen te delen.

Uiteindelijk heb ik de keuze voor mijn stek snel gemaakt. Een heerlijk rustige stek met een enorm wijd zicht op het water. Ook is de stek een behoorlijk eind lopen van de auto en dat is voor veel mensen teveel moeite. Ideaal dus! Gedurende de week denk ik na over de technieken (voeren e.d.) en hoe ik het water wil gaan bevissen. Met de huidige watertemperaturen besluit ik mondjesmaat te voeren, voor mijn begrippen in ieder geval. Op het kanaal dat ik de laatste jaren bevist heb ging er makkelijk 2-3 kg per voerbeurt in het water. Hier kies ik voor 400 – 600 gram boilies per dag, verdeeld over twee stekken. Ik kies twee soorten, zo hoop ik voor elke vis wat aantrekkelijks te kunnen bieden.

Een veel belovende start

De eerste vrijdag breekt aan en ik haast me naar huis na het werk. Op de dag dat ik ga vissen ben ik altijd een beetje zenuwachtig voor mijn plekje. Gelukkig is de stek vrij en ik kan mijn voorgeclipte stekken zorgvuldig aanwerpen. Een hengel vis ik tegen een eiland, de andere hengel richting de andere kant van het water bij een obstakel. De bodem rond deze plekken is vrij hard, dus ik kan met een gerust hart inwerpen. Nadat de hengels inliggen maak ik voor de eerst keer mijn avondeten aan de waterkant en ik ben nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren.

Ik zit nog geen uur als de rechterhengel een teken van leven geeft. De waker schiet omhoog en ik pak de hengel snel op. Ik probeer de vis schuin langs het obstakel te sturen door met mijn hengel druk uit te oefenen naar links. De vis reageert zoals gewenst en ik zie de lijn zo naar rechts door het water scheren. Het gevaar is nu geweken en ik kan de vis rustig afdrillen. Uiteindelijk kan ik de vis scheppen en ik zie een leuke schubkarper liggen in mijn net. Moet zeggen dat ik echt heel erg blij was met deze vis. Na een lange tijd weer een vangst, mijn eerste vangst op dit nieuwe water en uiteraard lijkt het erop dat mijn voertactiek zijn vruchten afwerpt. De vis wordt netjes gewogen en op de foto gezet. Een piekfijn schubje die erg welkom was. De volgende ochtend pak ik nog een zelfde soort schub en keer ik zeer tevreden terug naar huis.

Vanwege een aantal vrije dagen kan mijn volgende sessie wat langer zijn dan gebruikelijk is voor mijn doen. Ik plan een 48 uurs sessie in. Het voeren gaf het gewenst resultaat dus daar ga ik mee door. De sessie start wat minder vlot als de eerste. Ik word zelfs een beetje ongedurig als ik na zeven uur vissen nog geen aanbeet heb gehad. Heb ik toch iets niet helemaal goed gedaan? Liggen mijn rigs wel goed? Ik wil net op mijn stretcher gaan liggen als plots een pieper afgaat. YES, ik ga het gevecht aan en het is de start van een drukke nacht.

Het wordt alweer licht als ik iets na zessen mijn vierde vis van de nacht mag landen. Twee kleinere schubkarpers kwamen even vlot na elkaar en ook twee wat grotere spiegelkarpers waren voor heel even van mij. De laatste vis was een Valkenswaard spiegel die een aantal jaar geleden op dit water geplaatst is, omdat ze kapot werd gevangen op het oude water. De vis is nu weer in schitterende conditie en op goed gewicht. Voor mij ook nog eens een leuke verrassing, want ik had geen idee dat er dergelijke vis hier z’n rondjes zwom. Net voor de lunch kan ik nog een kleine spiegelkarper vangen en zit ik op vijf vissen binnen 12 uur. Het lijkt niet op te kunnen, maar zoals vaker op kleinere wateren heeft het vele vangen in een korte tijd toch wel invloed op het bestand. De tweede nacht vang ik nog een vis bij, maar mij hoor je niet klagen. Het is lang geleden dat ik een dergelijke sessie draaide en alle vissen zijn puntje gaaf.

Ook de zondag erop kan ik door een extra vrije dag van werk nog een nachtje pakken waar ik weer twee mooie vissen mag vangen. Het water is goed voor me want de zeven nachten die ik binnen een maand vis op het water eindigen allen in een of meerdere vissen op bezoek. Het constant blijven aanvoeren en het wisselen van stekken op het water lijken z’n vruchten af te werpen. Ik wil zoveel mogelijk vertrouwen op het aas opbouwen en door wisselen van stekken wil ik juist wantrouwen op te bevissen stekken wegnemen.

Op de valreep

Een kort nachtje, omdat ik mijn zus zou helpen verhuizen, leek op een blank uit te lopen. De vissen leken geen zin te hebben die nacht. Met elke keer dat ik ’s nachts wakker werd en op mijn horloge keek daalde het vertrouwen. Meestal melden de vissen zich wel rond middernacht, anders rond drie uur. Uiteindelijk gaat mijn wekker rond zeven uur en nog steeds geen actie. Teleurgesteld stap ik van mijn stretcher en kijk over het water.  Alsof ik daar een verklaring zou kunnen vinden. Ik kijk ook naar mijn hengels en opeens zie ik de waker van mijn eiland hengel omhoog schieten. Ja hoor, toch een aanbeet. De vis kan ik langs het eiland geleiden. Het is een sterke maar rustige klant. De schubs van het water zijn heel fel, maar de vaak grotere spiegels bewegen wat logger door het water. Deze vis hoort bij de laatste categorie en ik dril de vis rustig af. Het ochtendzonnetje in mijn gezicht, de nevelen die over het water zweven. Mooier wordt het niet. De vis blijkt de grootste tot nu toe. Met 14kg is de vis eentje uit de toplaag van het bestand en maakt mij erg blij. Het helpen verhuizen daarna doe ik met veel plezier. Met zulke ochtenden kan mijn humeur niet snel meer stuk.

Wat nog rest is twee nachten op dit water, daarna is het even wat anders. Een tripje Frankrijk (te lezen via Alleen in Frankrijk), een tweetal viswedstrijden, een festivalletje en een welverdiende (al zeg ik het zelf) vakantie. Komende weekenden heb ik een beetje volgeboekt, maar over het algemeen met leuke dingen.

De tijd begint te tikken

De watertemperatuur is in de tijd dat ik op dit water vis met ruim vijf graden gestegen en het ziet er naar uit dat de vis over niet al te lange tijd zou kunnen gaan paaien. Ik moet uiteraard nog wel m’n slag slaan, want ik zou graag de eerste zijn die een 15 kilo vis vangt op het water. Ook heb ik nog een foto gezien van een mooie spiegelkarper die ik graag op de mat zie komen. De voerhoeveelheden worden opgeschroefd naar 800 gram per dag. Nog steeds niet heel veel, maar alles in perspectief.

Door wiergroei aan een kant van het water word ik “gedwongen” om een hengel te verplaatsen. De laatste twee nachten ving ik daar niks meer en heb geen boot tot mijn beschikking om de kale plekken op de bodem op te zoeken. Ik kies voor het verplaatsen van ook deze hengel richting het eiland. Waar ik meestal met mijn compacte dwarf hengeltjes van 2,70 meter vis, pak ik voor een nieuwe stek mijn goede oude fox hengel van 3.60 meter. Hiermee kan ik net wat verder werpen en heel precies op een bepaalde stek werpen waar ik hoop een goede slag te kunnen slaan. Die korte stokken voldoen ruim naar verwachting, maar je mist toch wel wat afstand.

Grappig om te merken is wel dat de stek die tot nu toe het meest actief was die nacht geen vis meer oplevert. De nieuwe stek loopt daarentegen goed met drie mooie vissen tussen de 10, en ja hoor, 15 kilo! De spiegel is daarmee de eerste vis boven de dertig pond van het water en uiteraard ook mijn eerste dertiger van het jaar.

De nieuwe stek blokkeert mijn andere stek blijkbaar, maar op deze manier leer ik weer wat bij over de trekroutes van de vissen op dit water. De stek die niet rendeert die nacht verplaats ik naar het uiterste puntje van het eiland voor de laatste nacht. Geclipt op elf hengellengtes gooi ik mijn aasje precies voor een overhangende takkenrand.

Trouw ga ik doordeweeks naar het water om een mooi voertje te leggen. Het valt me op dat andere stek van het water veel wordt bezocht door jongeren en ander vissers. Een hoop lawaai en vuur, een aantal ingrediënten die op dit type water sowieso killing zijn in mijn ogen. Gelukkig blijft mij al dit soort ongein bespaard en kan ik ook de laatste nacht zonder problemen plaatsnemen op mijn stek.

Deze sessie start vroeg met een aanbeet. De vis scheert als een malle langs het eiland, rakelings langs overhangende takken en schiet kort daarna los. De eerste verspeelde vis van het water. Ik vervloek de boel even maar door de manier waarop de vis ervandoor ging verwacht ik niet dat het een bak was. Waarschijnlijk een van de met turbo bepakte schubs, wel zonde, maar niet te lang bij stil staan. Na een uurtje of twee krijg ik een volgende kans die ik wel weet te verzilveren. De Valkenswaard komt weer op bezoek, maar is flink in gewicht gedaald. Helemaal afgepaaid en 2,6 kg lichter. Dat is geen fraai gezicht. De rest van de sessie loopt zoals gehoopt en ik weet nog vier vissen bij te vangen. Met zes aanbeten totaal mag ik spreken van weer een uitstekend resultaat. Een van de vissen is een hele hoge, bijna ronde spiegel die niet vaak gevangen lijkt te worden. De vis staat strak van de spanning en de bek is om door een ringetje te halen. Ook leuk dat ik deze sessie nog twee vissen op de chod weet te vangen. Dit was me tot op heden nog nooit gelukt, maar ik lijk nu toch de juiste methode en presentatie te pakken te hebben voor deze, voor mij, nog wat onconventionele manier van vissen.

Slot

Met deze afsluitende sessie mag ik spreken van een geslaagd voorjaar. In zeven nachten weet ik 19 aanbeten te versieren waar ik er 18 verzilver en een grote verscheidenheid aan vis vang. De verhouding spiegel schub is heel goed te noemen. Acht spiegels die bijna allemaal boven de tien kilo waren. Dit water ga ik zeker nog vaker bevissen, er zit nog genoeg rek in en ook die ene vis heb ik nog niet mogen vangen. Op het moment van schrijven heb ik al een karperloze Frankrijk sessie achter de kiezen, maar toch mag ik wel spreken van een prima voorjaar. Prachtige vissen en een voorgenomen plan die is uitgepakt zoals ik hoopte van te voren.

Michel Kempers