CC Moore Benelux / KWO winactie – De Spiegelven

foto credits: Willem Kwinten

Zomaar een avond. Ik krijg een push-berichtje van Facebook waarin staat: “Gefeliciteerd Michel”. Ik open het scherm en zie dat ik getagd ben in een bericht dat ene Michel Kempers een KWO/CC Moore wedstrijd gewonnen heeft. Ben ik die Michel Kempers?

Na enig onderzoek kom ik op karperwereld.nl en zie de actie van enige weken geleden die ik, na het invullen van mijn gegevens, direct weer was vergeten. De prijs omvat tien kilogram boilies van CC Moore en een nachtje vissen met Chris de Clerq, professioneel vastgelegd door Willem Kwinten. Het lijkt er inderdaad op dat het om mij gaat.

Enige tijd later verschijnt er een mail in m’n inbox waarin ik word gefeliciteerd door Gio van CC Moore. Ook Chris en Willem worden geadresseerd. Na wat heen en weer gemail wordt er een tijdstip en een datum besproken en het aftellen kan beginnen. Het water waar we op gaan vissen is het VBK-water “De Spiegelven” in Beerse. Een obstakelrijk water van rond de zes hectare met enorme diepteverschillen, veroorzaakt door het kleiwinnen dat veelal in deze regio plaatsvindt. De naam Spiegelven is ook toepasbaar op het bestand vissen dat vooral uit mooie spiegels bestaat, lees ik op de VBK-website. Dat belooft een hoop moois.

De spiegelven, een vrij onbekend stukje paradijs in het noorden van België

Het eerste weekend van september komt in zicht en met Chris spreek ik af dat we een heel weekend gaan vissen in plaats van een nachtje. Op deze manier hebben we extra tijd om een paar mooie vissen te vangen. Dat klinkt natuurlijk als muziek in mijn oren. Helaas belt Chris iets later op dat hij de vrijdagnacht niet gaat redden, maar dat ik zelf wel al naar het water kan om alleen de eerste nacht te maken. Op zaterdag sluiten Chris en Willem dan aan voor de gezamenlijke sessie. Enige punt dat ik tref is dat ik geen e-motor heb, dus dat wordt roeien. Op het water is het vanwege de vele obstakels gebruikelijk om de boot in te gaan om een vis af te drillen. Door eerdere ervaringen weet ik dat dit vrij lastig is zonder e-motor. Het is niet mogelijk om tegendruk te geven aan de vis en daarmee heeft deze dus een streepje voor. Maar goed, als ik een meerval kan vangen op deze manier (dit voorjaar ving ik een meerval van 116 cm met deze boot en de vis wist me lang op sleeptouw te nemen) moet een karper ook te doen zijn.

Nu gaat het echt beginnen 

Op vrijdag kom ik rond half zeven aan bij de Spiegelven. Ik loop het halve meer rond om een indruk te krijgen van het water en daarbij hoop ik wat vis te kunnen spotten. Ik kom niet echt veel vis tegen, maar de schoonheid van het water pakt me gelijk. Ook opvallend vind ik dat ik geen enkele ziel aan de waterkant zie, wat een rust. Uiteindelijk kies ik voor een stek waarvandaan ik gemakkelijk het in het midden gelegen eiland kan bevissen en ook de wind staat nu mijn kant op. Deze twee dingen geven mij genoeg vertrouwen om te starten.

What a way to start the weekend!

Op de stek aangekomen blaas ik eerst m’n boot op. Daarna worden de hengels opgetuigd en beaasd. Op links kan ik richting obstakels vissen. Als ik met een stuk lood de bodem onderzoek voor een mooi plekje om mijn rig te plaatsen zie ik, aan de takken die boven water uitsteken, dat er zich onder water een ondergelopen bos bevindt. Voor de zekerheid kies ik om enkele meters er vandaan te vissen om zo wat meer tijd te hebben bij een aanbeet. Deze hengel beaas ik met een uitgebalanceerde tijgernoot. De haak ligt nu plat op de bodem, maar de tijgernoot zweeft er mooi boven. Deze tactiek heeft me al vele vissen opgeleverd. Daar omheen strooi ik twee handjes met tijgernootjes. Dit zou voldoende moeten zijn voor een aanbeet.

Mijn tweede hengel beaas ik met een 18 mm Live System boilie van CC Moore die ik heb gekregen als deel van mijn prijs. Ik maak de presentatie af met een 12 mm Dairy Supreme van CC Moore om de subtiele snowman-presentatie aan te kunnen bieden. Als rig gebruik ik een bungeerig. Deze rig wordt ook wel de recoil- of rekkerrig genoemd en is door een elastisch element extra lastig voor de vis om kwijt te spelen, wat resulteert in meer runs. Deze hengel plaats ik op  een mooie zandbodem, zo’n 2,5 tot 3 meter uit de kant. Een stuk of tien boilies rondom zouden ook hier de truc moeten doen. Ik voer bewust weinig bij om twee redenen: ten eerste omdat ik een snelle aanbeet wil afdwingen (elke vis is er een) en ten tweede weet ik heel weinig van het bestand en de hengeldruk. Vaak is voorzichtig beginnen, in mijn ogen, de beste manier om te starten. Extra voeren kan altijd nog.

Actie!

Na het opzetten van de rest van mijn spullen neem ik plaats op mijn stoel en trek ik een blikje bier open. Het genieten kan nu echt beginnen. Om me heen is er niks dan rust. Heerlijk! Die rust wordt al vrij snel verstoord door een aanbeet. De eilandhengel schiet er vandoor en ik pak deze snel op. De eerste vis van een nieuw water is altijd heel speciaal en ik kan de vis gelukkig al vrij vlot landen. Het is een kleine spiegel van een kilo of vier. Ik besluit om de vis van het net naar mijn sling te plaatsen, zodat ik mijn fotogear klaar kan maken. In het net onthaak ik de vis en ik pak deze op om hem over te zetten. De vis bedenkt zich geen moment en springt zo uit mijn handen terug het water in.

Ik vraag me af waarom ik zo’n risico heb genomen. Ik had de vis ook even op de onthaakmat kunnen leggen en niet alles boven het water moeten doen. Geen foto dus en daar baal ik behoorlijk van. Maar ik troost mezelf met de gedachte dat de nacht nog jong is en het een kleine vis was. Al mokkend maak ik m’n rig weer in orde en ik plaats deze weer op hetzelfde plekje tegen het eiland. Na deze actie besluit ik te gaan liggen op mijn stretcher.

Het is net na middernacht als de eilandhengel weer afgaat. Ik spring snel de boot in om de vis te gaan halen. Deze biedt behoorlijk wat weerstand en zwemt richting de obstakels die links van mij zijn. Als ik boven de vis ben krijg ik de controle wat terug, maar de strijd is niet zomaar gestreden. Deze vis is behoorlijk sterk en trekt mijn 2,75 lb. hengel goed krom. De obstakels worden gelukkig niet bereikt, maar de lijn van mijn andere hengel helaas wel. Uiteindelijk lukt het me om druk te behouden op de vis en mijn andere lijn los te krijgen. Ik schep de vis en zie een flinke spiegel in mijn net liggen.

Met deze vis neem ik geen risico en ik til deze op de kant. Wat foto’s maken en wegen, waarna de vis weer terug mag. De vis klokt 12,7 kg en is echt heel mooi donker van kleur. De eerste serieuze vis is binnen en ik ben er heel erg blij mee.

Zo donker van kleur zie je ze niet vaak voorbijkomen.

Omdat mijn linkerlijn is geraakt met de dril, draai ik deze binnen. Ik besluit om deze niet meer in te leggen vanwege de vele obstakels. Als ik een vis 80 meter van de takken vandaan al met moeite erbij weg kan houden, dan is een stek op vijf meter van de takken niet verantwoord. Zonder de tegendruk van een e-motor is er onnodig veel risico om de vis te lossen in de obstakels, om van de mogelijke schade aan de vis nog maar niet te spreken.

Vroeg in de ochtend weet ik nog een derde vis te vangen, wederom een schitterende spiegel die mij langs verschillende obstakels leidt. Gelukkig kan ik de vis veilig netten en na een gebruikelijke fotoshoot mag ook deze weer de vrijheid tegemoet.

Wederom een hele mooie spiegel die even met me op de foto wil.

Het is alweer tegen acht uur als ik een eitje bak voor het ontbijt en voor de vierde keer schiet de eilandhengel ervandoor. Ik zet het gas uit en spring in de boot. Deze vis weet direct waar te gaan en zwemt zich vast in de takken. Ik zie de vis onder mij in het heldere water, maar kan er weinig mee. Uiteindelijk zie ik de vis wegzwemmen, terwijl hij mij aan de tak vast achterlaat. Dit is helaas het risico van obstakelvissen, maar gelukkig is de vis ongedeerd. Ik roei weer terug, eet mijn ontbijtje en begin met opruimen. Tussen elf en twaalf komen Chris en Willem en ik wil klaarstaan als zij aankomen.

Ik kan terugkijken op een bijzonder drukke nacht en ben ook zeer tevreden met drie gevangen vissen, allen gevangen op CC Moore Live System. Deze boilies bevallen erg goed. Het blijkt dat zoete geur en smaak ook de karper goed kunnen bekoren.

Het echte werk

Als ik terug op de parkeerplaats ben, kom ik Pieter Avonds tegen. Hij is een beheerder van het water en bevestigt dat ik een zeer goede nacht heb gehad. Vier aanbeten is zeker geen zekerheid op de Spiegelven. We praten wat over het water en de vissen als Chris de parkeerplaats op draait. We schudden elkaar de hand en besluiten om het water wat nader te gaan bekijken. Pieter geeft ons een uitgebreide tour. Alle stekken worden besproken en hij geeft ons erg veel interessante informatie. Ook komt de geschiedenis van het water voorbij en zo krijgen we een mooi beeld van het geheel. Aan het einde van de tour komen we tot een kom waar hele bomen onder water staan. Dit is de plek waar eigenlijk altijd vis te vinden is. We spotten dan ook een vis of tien, rustig zwemmend in deze safe zone. Het is ondenkbaar om deze stek statisch te bevissen, maar het biedt mogelijkheden voor stalken.

Wanneer ook Willem bij ons aansluit kan het echte werk beginnen. De boten worden volgeladen met onze visspullen en de eerste shots worden geschoten. Het valt me al gelijk op wat een werk er komt kijken bij het filmen. We besluiten om een ruime stek te bevissen aan de andere kant van mijn “oude” stek. Er is nu genoeg ruimte om een groot deel van het water te bevissen en ook kunnen we allebei een hengel tegen het eiland plaatsen.

Samen maken we een rondje over het water om zo de obstakel van dichtbij te kunnen bekijken

We varen de spullen naar de overkant, maken nog enkele beelden voor de video en we kunnen echt gaan starten. Het tentenkamp wordt opgezet en de rigs worden beaasd. Ik kies deze keer voor een “Ronnie-rig” op een ondiep plateau op links en de bungeerig met de Live System snowman gaat terug naar het eiland. Nu wel aan de andere kant van het eiland, maar ik schat in dat ik ook hier gewoon een aanbeet zou moeten kunnen krijgen. Weer kies ik ervoor om een handvol boilies bij te voeren.

Chris kiest voor een eenvoudige rig waar hij veel vertrouwen in heeft. Soepel onderlijnmateriaal van een centimeter of 20 met een snowman van een 18 mm Odyssey XXX boilie met een witte Northern Special pop-up. Waar ik bij het bevestigen van mijn snowmanmontage altijd de kantjes van beide boilies afsnijd om zo een net geheel te krijgen, zet Chris gewoon beide boilies onbewerkt op de hair. Ik vind dat er iets minder mooi uitzien, maar zo zie je maar weer dat er niet één weg is die naar Rome leidt in het karpervissen. Als aas bij de rigs wordt een voertje gemaakt van zoete mais, hennep, tijgernootjes, gebroken en hele boilies. Van deze mix worden één à twee handjes gevoerd om zo een voorbijkomende karper tot azen aan te zetten. Deze tactiek van bijvoeren vind ik wel interessant en ga ik zeker nog eens zelf proberen.

Wanneer alle lijnen zijn uitgevaren begint het ontspannen en genieten we van een biertje. Willem toont zijn kunsten met de drone en hij vliegt naar de hoek met obstakels. We zien op een schermpje waar de drone vliegt en de beelden tonen een enorme hoeveelheid vis. Zeker 30 karpers hangen rond in de safe zone, waaronder enkele grote, hopelijk komen ze gauw onze kant op.

De avond begint in te vallen als we de BBQ aansteken. Deze begint al goed te roken als de rechter hengel van Chris een teken van leven geeft. Hij pakt de hengel op en we springen gelijk de boot in. We varen samen naar de vis en na een korte drill kan ik het schepnet onder een karper steken. Yes! De eerste vis is binnen en dit alles is vastgelegd door Willem. Tijdens de drill scheert de drone over onze hoofden en dit levert unieke beelden op. De vis wordt gefotografeerd en na een kort praatje voor de camera mag de vis weer de vrijheid tegemoet. De kop is eraf, maar nu is het aan mij om er een mooi vervolg aan te geven.

Photo credits: Willem Kwinten

De BBQ is ondertussen goed heet geworden, dus het vlees kan erop. Het ondergaande zonnetje zorgt voor een mooie sfeer. Het uitzicht is, net als het vlees, om van te smullen. We schieten nog een paar mooie beelden in het late zonnetje en de rest van de avond wordt gevuld met goede gesprekken en sterke verhalen. Ook komt Bart Voeten, ook beheerder van het water, nog even op bezoek en zo wordt het een hele gezellig avond. Wel een stille avond wat karpers betreft.

Een gezellig avond met een mooie zonsondergang op de achtergrond

De nacht is goed koud en het wordt enorm mistig. Rond vijf uur krijg ik een fluiter op mijn eilandhengel, maar helaas weet ik de vis niet te landen. De haak lost en ik besef me dat dit weleens een “dure” grap kan zijn. Dit is het moment om een vis te vangen, zodat we enkele mooie beelden kunnen schieten voor de film. Helaas is het niet anders en kruip ik ongedane zaken weer m’n slaapzak in. Het volgende moment dat ik mijn ogen open doe, is het zonnetje alweer lekker aan het schijnen, maar het is voor de rest stil gebleven. We kunnen alleen nog hopen op een aanbeet op het laatste moment. Willem heeft aangeven dat hij niet lang meer kan blijven, omdat het thuis feest is. Zijn broer Sjors is jarig geweest en dat kan hij natuurlijk niet aan zich voorbij laten gaan. We sluiten de filmsessie af met een praatje en een kop koffie.

Nog een laatste poging

Wanneer Willem weg is gaan Chris en ik nog op pad om al struinend een karper te vangen. Chris heeft in de ochtend twee keer een handje voer gegooid in de obstakelhoek en het is tot twee maal toe weg. Het moet te doen zijn om hier nog een aanbeet te krijgen. We tuigen allebei een struinhengel op en varen naar de hoek toe. We klimmen op de kant en leggen beiden een rig op een zandplaatje op ongeveer een meter water. Door het heldere water kunnen we de rigs zien liggen. Als een vis toehapt proberen we om zo snel mogelijk het net onder de vis te steken en zo het vastzwemmen op de vele obstakels te voorkomen.

Na zo’n tien minuten schuift er een vis over Chris zijn stek. We kijken ademloos toe, ik voel m’n hart kloppen, maar de vis zwemt weer langzaam weg. Deze visserij is altijd super spannend. Steeds kijk ik heen en weer van mijn eigen aasje naar die van Chris. Net als mijn blik op Chris zijn stek gericht is, begint mijn hengel te klapperen op een overhangende tak, beet! Ik sla aan maar het is alweer snel voorbij. Mijn 45 lb nylon leader is door en ik sta met lege handen. Verbijsterd kijk ik naar het einde van de draad. Dit spul is enorm sterk en slijtvast, heeft m’n volste vertrouwen maar is als door een mes doorgesneden.

Het zou de laatste actie zijn van de sessie. De vis is waarschijnlijk met enorme snelheid op mijn aas afgegaan, want ik heb ‘m niet zien aankomen. Helaas kon ik er geen goed gevolg aan geven, maar dit is het risico van het vissen op een dergelijke stek. Gelukkig vis ik met een visveilig systeem en weet ik dat de vis niet meer dan de onderlijn in z’n bek heeft. Het lood en de leader vallen gelijk weg bij lijnbreuk. Dit wil je zoveel mogelijk voorkomen, maar als het gebeurt ben je verplicht als visser om een zo veilig mogelijk systeem te hebben, waarbij de karper zo min mogelijk risico lijdt om verder te beschadigen of zelfs te overlijden door vismateriaal.

Al stalkend op zoek de naar de karpers

Afsluitend zou ik willen zeggen dat ik enorm genoten heb van deze sessie. Het water, de visserij en het gezelschap waren super en ik wil graag alle betrokken van CC Moore, KWO en het VBK die dit mogelijk gemaakt hebben bedanken voor deze unieke kans. Chris en Willem, jullie zou ik graag nog apart willen bedanken voor de tijd en moeite die jullie hebben vrijgemaakt.

Michel Kempers

Klik op onderstaande link om de video van de sessie te bekijken: