Terug op m’n stekkie
Unboxing my present
Na mooie Belgische en Franse trips in september (CC Moore/ KWO – De Spiegelven & Lac de Chateau II) ben ik teruggekeerd naar de stek waar ik in het voorjaar gevist heb. Het voorjaar verliep erg goed met enkele vissen uit de toplaag van het water. Ik ben met dezelfde strategie verder gegaan zoals ik het water in juni heb achtergelaten. De stek moest uiteraard wel opgebouwd en vrijgemaakt worden om te kunnen bevissen, een goed teken, want dat betekent dat de stek amper tot niet bevist is in de tussentijd.
8 oktober 2017
Ondertussen heb ik weer drie sessies gevist en niet onverdienstelijk. Tijdens de eerste twee nachten heb ik in totaal drie schubkarpers kunnen vangen. Geen slecht resultaat maar er is meer uit te halen.
Een mooie schub van het begin van de herfst.
Op vrijdag wordt het echt herfstig weer. Met een naar zuid/west draaiende wind en een luchtdruk in de nacht die behoorlijk gaat dalen. Deze week heb ik drie keer voer te water gelaten en vol vertrouwen plaats ik m’n hengels op de beoogde stekken.
Voordat het middernacht is krijg ik al drie aanbeten waarvan ik er twee weet te verzilveren. De derde vis schiet al vrij snel los. De vis zat waarschijnlijk niet goed gehaakt. Ik zoek mijn stretcher op voor wat hopelijk een slapeloze nacht gaat worden maar helaas loopt het anders. Als ik in de ochtend wakker word heb ik geen enkele actie gehad. Twijfelend aan de oorzaak besluit beide hengels opnieuw in te leggen. Misschien hebben de onderlijnen niet goed gelezen. Door opnieuw in te gooien breng ik weer wat vertrouwen terug. Bijvoeren doe ik minimaal. Bij een hengel voer ik een handje boilies en bij de andere helemaal niks. Eerst eens zien of ik hiermee wat actie kan afdwingen. Bij het indraaien zie ik dat beide hengels hebben ’s nachts goed gelegen. Geen onderlijnen in de war of iets wat verklaard waarom ik geen aanbeten meer heb gehad.
Ik lig net weer op mijn stretcher als mijn rechter hengel plots afgaat. Snel spring ik in mijn laarzen en pak de hengel op. De vis scheert langs de oever en daarna richting open water onder de druk die ik gericht uit oefen op de vis. Vanuit daar kan ik de vis gemakkelijk afdrillen. Weer is het een schubkarper. Waar zijn de spiegels gebleven, vraag ik me af? Dit is alweer de vijfde schubkarper op rij en ik hoop stiekem een van de spiegelkarpers zie hier zwemmen. Die zijn net wat gewichtiger, maar ik wil niet klagen, elke vis is welkom en de schubs zijn stuk voor stuk mooie vissen.
Ook nu weer een mooi gebouwde schub om de sessie te openen!
Na het fotograferen en wegen is het net na acht uur. Tijd is voor kopje koffie en een gebakken eitje, maar mijn linker hengel besluit anders. Na enkele piepen zie ik de waker naar boven schieten en ik pak de hengel snel op. De vis biedt gelijk flinke tegenstand. Met lome slagen probeert de vis te ontkomen. Meestal duit dit op een spiegel op dit water. De vis kan ik gelijk goed controleren en langzaam maar zeker komt de vis steeds dichtbij. Wanneer de vis op schepafstand komt, steek ik mijn net eronder en zie ik een mooie spiegel met op de staart flink wat schubben. Ik herken vis gelijk van foto’s. Deze staat boven aan mijn lijstje!
Naar mijn menig de mooiste vis van het water ligt op mijn mat!
Later die morgen weet ik nog een mooie afsluiter te vangen in de vorm van een sterke schubkarper en kan ik met vijf gelande vissen, waaronder mijn target, behoorlijk tevreden zijn. Het begint te regenen als ik aan het opruimen ben maar deze keer deert het niet. Eind goed, al goed
Vannacht heb ik ondanks het mindere visweer toch twee karper geland. Ze kwamen binnen een half uur na elkaar. De rest van de nacht heb ik weinig te doen gehad en daarom prima geslapen. Anders dan tijdens het voorjaar waar ik de eerste aanbeet pas rond middennacht komen de vissen nu steeds meer in de avonduren. De nachtelijke uren zijn zonder actie.
Een schubje van zeven kilo warmde me op voor een mooie spiegel van 13,6 KG. Weer een van de grotere vissen van het water die ik van mijn lijstje kan afvinken!
Dikke buiken, heerlijk!
Ik mag deze vrijdagnacht even goed aan de bak. Na drie uur vissen heb ik al vier vissen op de kant. Daarna loop het plots wat minder want tweemaal achter elkaar zwom een vis zich vast. Dit heb ik nog nooit gehad op dit water en heb er toch al tientallen runs gehad. Dit geeft wel een flink smet op m’n sessie maar is helaas niet veel aan te doen. Gelukkig vis is met visveilige systemen en weet ik dat de vissen met zo min mogelijk materiaal achterblijven bij lijnbreuk. Ik besluit bij volgende aanbeten gelijk een paar passen naar achteren te nemen om de rek uit de lijn te lopen. Ook besluit ik om de hengel een meter terug te leggen. Hiermee wil ik voorkomen dat de vis zich nogmaals vast kan zwemmen.
Rond half vier mag ik nog een hele mooie spiegel vangen die mijn sessie toch nog een leuk einde gaf. Met vijf vissen mag ik uiteraard niet klagen alleen het verspelen van twee vissen achter elkaar is toch erg vervelend.
Met de zelfontspanner foto’s in het water maken gaat me steeds beter af.
Deze week kan ik niet vissen omdat ik naar het buitenland ga voor werk. Wel voer ik voordat ik weg ga nog even flink om de vissen bezig te houden.
Een weer komt deze parel weer op bezoek. Nu 8 ons zwaarder.
Het is vrij zacht vannacht aan de waterkant. Het wordt in de nacht amper kouder dan acht graden waar het overdag rond de tien is. Dergelijke omstandigheden kunnen in het late najaar voor hele leuke resultaten leidden. Een aantal jaar geleden had ik m’n beste nacht ooit aan een kanaal tijdens een zachte november nacht. Ik pakte toen vier vissen. Iets waar ik meestal vier of meer sessies over deed.
Deze nacht heeft voor mij ook weer voor prima vermaak gezorgd aan de waterkant. Ik heb twee vissen gevangen. Een mooie sterke spiegel en een kleinere schubkarper. Het valt me op hoeveel kracht de vissen nog hebben terwijl de watertemperatuur al rond de zeven graden is.
Het weekend geven ze koud en nat weer op. Een nachtje zie ik daarom niet zo zitten. Een avondje was dan een mooi alternatief en donderdag was het meest ideaal qua weer. Rond 18:15 ligt alles op z’n plaats en kan het gaan beginnen. Ik drink een biertje en warm wat meegenomen eten op. Een heerlijk pasta staat op het menu en dat smaakt me goed. Het wordt al best fris dus ik doe ook wat extra kleren aan. Na een uurtje krijg ik een paar piepen op m’n linker hengel en nog voordat de hengel echt afloop pak ik deze op. Het is een brasem, zo’n hele grote vette brasem waar we allemaal zo van houden.
Snel onthaak ik de vis in het water en werp de hengel weer precies op dezelfde plek. Door distance sticks te gebruiken weet ik elke keer precies dezelfde plek aan te werpen. Het maakt daarbij niet uit of het dag of nacht is, elke worp is spot on! Ik besluit niks meer bij te voeren omdat ik niet hoeveel voer er nog ligt na de brasem aanbeet en elke boilie kan er een teveel zijn.
Ik verwacht dat als er een vis komt dit rond 21:00 uur zal zijn. De laatste weken is dat bite-time gebleken. Het gebeurt echter iets vroeger deze avond. Half negen om precies te zijn. Ik krijg een trage oploper maar ook nu pak ik de hengel al op voordat het echt een run kan worden.
Ik loop een aantal passen naar achteren om de rek uit de lijn te lopen zodat de vis geen kans krijg om de obstakels te bereiken. De vis is niet zomaar te sturen, een logge, sterke weerstand krijg ik door via de lijn. De vis komt beetje bij beetje mee en uiteindelijk weet ik dat ik veilig zit. Ik verlaag de druk iets en de vis neemt gelijk weer enkele meters lijn. Niet vluchtig, maar traag en met behoorlijk wat kracht. De voortekenen zijn goed, dit moet een dikkerd zijn. Het duurt in totaal zeker nog een minuut of tien voor ik de vis over het netkoord van mijn schepnet zie schuiven. Omdat het al donker is kan ik de vis niet bekijken dus blijft het nog even spannend wat ik heb gevangen.
Ik pak een zaklamp en kijk in mijn schepnet en zie dat mijn vermoeden bevestigd wordt, dit is mijn najaarsbak! Snel zet ik mijn foto opstelling klaar, hang de weger op en til ik de vis op de onthakingsmat. Mijn nieuwsgierigheid wint het. Voordat er foto’s worden genomen weeg ik de vis eerst. De naald gaat door tot de 15 kg! De vis is de tweede 30er van het water voor mij. Heerlijk!
Na een aantal foto’s zet ik de vis terug en is het mooi geweest. Ik ruim rustig alles op en ga zeer voldaan richting huis.
BAM, mijn najaarsbak is binnen!
De winter begint nu wel goed op gang te komen en de watertemperatuur is slechts vijf graden. Toch probeer ik om de dag wat te voeren. Normaal ga ik dagelijks naar de waterkant om voeren. Ook voer ik per stek steeds minder.
Zondag heb ik een middagsessie van half drie tot zes gevist maar ik krijg geen actie. Het is bijna drie maanden geleden dat ik een sessie. Heb niks te klagen dus maar wennen doet het nooit. Wel begin ik het idee te krijgen dat de stek op z’n retour is en de vis mogelijk mijn aangevoerde stekken minder of op andere tijdstippen bezoekt. Na deze sessie voer ik per stek nog een 25 boilies en dit herhaal ik op dinsdag nog eens
Op woensdag besluit ik om na het werk een avondje te gaan vissen. Dit doe ik normaal niet vaak omdat ik vroeg op moet voor werk. Maar omdat het weekend wordt guur en koud en ik weinig tijd heb maak ik een uitzondering. De buitentemperatuur is negen graden als ik aankom bij het water. Dit geeft vertrouwen. Het is al volledig donker als ik aankom bij de stek maar dat is geen probleem. Ondertussen kan ik deze stek dromen.
Mn linker hengel beaas ik met een gesoakte boilie waar ik ook mee voer. Ik voer vier boilies bij om zo hopelijk wat vissen aan het azen te krijgen. Omdat ik op een voerstek vis gok ik erop dat de vis toch wel voorbijkomt maar instant zou ik dat niet zo snel doen met deze watertemperatuur.
De andere hengel doe ik wat anders dan normaal. Ik zet een ronnie-rig in met een squid pop-up met wat extra goo erop. Hier kies ik voor wat extra attractie omdat ik deze stek iets minder vertrouwen geef. Het is niet zo’n fijn winterplekje (zo op de het oog, misschien zien de vissen dit anders) maar voer ook hier weer vier boilies bij.
De avond verstrijkt en rond half tien is het tijd om op te ruimen. Toch wel teleurgesteld ruim ik m’n spullen op. Eerst m’n statief, dan m’n onthaakmat en uiteraard als laatste de hengels. Ik app m’n maten om te zeggen dat het niks is geworden en heb nog geen reactie gekregen als ik een paar piepen hoor van ronnie-rig.
Snel pak ik de hengel en de vis geeft gelijk een goede weerstand. Een snelle spurt laat de lijn van mijn molen rollen en ik probeer de vis weg van de kant te leidden. Dit lukt en kan de vis rustig af drillen. Het is een kleine ronde schubkarper en ik ben er heel erg blij mee. Al mijn ingepakte spullen gaan weer van de kar af, tijd voor wat foto’s.
Als ik terug bij de auto ben zet ik de radio aan en hoor ik net dat mijn voetbalclub de winnende goal scoort tegen Napoli in de Champions league. Tot tweemaal toe zit het venijn m in de staart vanavond!
De laatste vis van het jaar is er een die op het nippertje mn sessie redt.
