Alleen in het onbekende

Al jaren zeg ik tegen Ursula, ik zou weleens een weekje alleen willen vissen. Op jezelf aangewezen zijn en helemaal je eigen gang gaan. Alle successen voor jezelf, maar ook de tegenslagen alleen aanpakken. Ook wilde ik een keertje de openbare visserij gaan ontdekken in een nieuw gebied in Frankrijk. Nieuwe plekken, nieuwe mensen en nieuwe vissen. Echt het onbekende opzoeken. Afgelopen voorjaar werden onverwachts allebei deze wensen vervuld; ik ben alleen én openbaar wezen vissen in Frankrijk. Nieuwe plekken ontdekt, nieuwe mensen leren kennen en nieuwe vissen gevangen! En ja, ook de tegenslagen alleen moeten incasseren. Maar al met al weer een week om met veel plezier op terug te kijken. Het verhaal van begin tot eind lees je hieronder.

Van samen vissen in Zuid, naar alleen in Noord.

Thomas en ik hadden afgelopen voorjaar een periode vastgezet om te gaan vissen. We zouden een aardig eindje van huis gaan, een dag of tien was de planning en dan naar Zuidoost-Frankrijk. We hadden beide vrij genomen van ons werk en we hadden in grote lijnen wel voor ogen welke streek we gingen bevissen. Maar de plannen werden veranderd, voor Thomas kwam er wat tussen, dus die haakte af. Michel is meestal ook wel te porren voor een weekje vissen, maar die was op zijn gemakkie vader aan het worden. Tsja, wat dan? Uiteraard gewoon gaan vissen natuurlijk!

Maar Zuid-Frankrijk zag ik niet zo zitten. Best een eind rijden in je eentje. En een beetje dichter bij huis was ook wel fijn, aangezien er thuis een kleintje van ongeveer een half jaar in rondte kroop. Noord-Frankrijk werd het dus en om specifiek te zijn leek het Moselle gebied mij wel wat, in de buurt van Metz/Nancy. Waarom daarheen? Ik wist niets over de wateren of de vissen, het onbekende dus. Telkens als ik door dat gebied heen reed, dan was er erg veel water te zien op de kaart en kriebelde het om er te gaan vissen.

De voorbereiding

Het is een drukke periode, dus de voorbereiding is last-minute. Pas een paar avonden van te voren koop ik online een vergunning en maak ik definitief de beslissing om dat gebied te gaan bevissen. Via de informatie die bij de vergunning wordt geleverd heb ik al snel wat dagwateren gezien in de buurt van een zijarm van de Moselle waar ge(nacht)vist mag worden. Ideaal dus, verschillende opties vlak bij elkaar. De vrijdag voor vertrek nog even snel een CC Moore dealtje meegepakt bij de plaatselijke hengelsportzaak, Live System en Oddyssee XXX gaan deze keer mee in de tas in de maten 15 en 24 mm.

Mijn favoriete pop-ups, Salty squid en Pineapple van Mainline zitten altijd in mijn tas en ik check of ik voldoende voorraad heb. De auto volgeladen, hengels, bivvy en grote tent, boot, voerboot. Het past makkelijk als je alleen op pad gaat, dat is wel lekker. Boodschappen in de koelbox om het weekend door te komen en ik ben klaar voor vertrek.

Let’s go!

Het is zaterdagmiddag 4 mei. Ik heb er zin in, klaar voor het avontuur. Google Maps geeft 4,5 uur rijden aan. Ik hou een goede pitstop na 2,5 uur rijden en nog 2 uurtjes later kom ik redelijk op tijd aan. Tien minuten voor de bestemming passeer ik nog een McDonald’s, perfect natuurlijk. Even een snelle hap naar binnen, met een volle maag kom ik aan bij het water.

Ik kijk mijn ogen uit. De ondiepe arm van de rivier is prachtig, wat een genot. Ik verken de oever vanaf waar je mag nachtvissen en zie al gauw dat op de plek waar ik het liefst vandaan wil vissen al iemand anders zit. Ik ga even een praatje maken. De in Duitsland wonende Pool, genaamd Milan, blijkt een erg vriendelijke vent en we drinken een biertje. Hij heeft 4 uur gereden om een dagje te vissen op deze stek, hij heeft de locatie gezien in een poolse Youtube video. Hij laat me de video zien en de gasten in de video vangen prachtige sterke langgerekte vissen met grote staarten, daar word ik wel vrolijk van! Ze vissen wel anders, vanuit de boot en echt op de Moselle zelf. Milan heeft nog niets gevangen. Het is erg koud ook voor de tijd van het jaar, het dashboard in de auto geeft aan het einde van de middag slechts 3 graden aan! Het stuk water is een ondiepe arm en ik schat de weersomstandigheden niet ideaal. Milan zit erg simpel, maar zeer attractief te vissen.

Hij vist met een korfje en lokvoer, met mais en maden aan de haak. Dat hij helemaal niets vangt is een slecht teken. Op deze manier zou hij prima allerlei soorten vissen kunnen vangen, maar zelfs geen bijvangsten voor de beste man. Hij stelt voor dat ik naast hem kom zitten, hij gaat later op de avond toch weer terugrijden naar Duitsland. Lijkt me een prima plan, ik wil het best een kans geven hier. Eerst alles uit de kast halen voordat de stek als kansloos bestempeld wordt. Terwijl we praten over vissen onder het genot van een koude halve liter pils, vertelt hij iets wat ik voor het eerst hoor. Waar hij vandaan komt ben je verplicht een korte cursus te volgen voordat je een vergunning krijgt van de vereniging. Misschien niet eens een slecht idee. Zo kan je de buitenlanders die komen vissen vertellen dat ze geen karper mogen meenemen én de toekomstige leden van je vereniging op voorhand iets bijbrengen over visveiligheid..

Koude nachten

Ik vis de eerste nacht met weinig voer. Twee hengels vis ik met de chod, eentje met Pineapple en eentje met de Salty Squid. De andere hengel vis ik met mijn vertrouwde “Kurv-rig” en een 15 mm live system in een pva-zakje met stickmix en pellets. In het midden is het modderig en daarom vis ik daar met de chods, dan weet ik zeker dat mijn presentatie bovenop de modder ligt en niet erin. En omdat de chod een stukje erboven drijft gaat het niet naar de modder ruiken of smaken. De Kurv-rig vis ik naar links in de kant op een hard gedeelte voor een paar leliebladen, deze hengel werp ik pas laat in nadat Milan vertrokken is richting huis. Daarna zoek ik snel mijn warme slaapzak op.

Het is koud, ik moet er echt even aan wennen. Ik ben vaak wakker en moet er tig keer uit om te pissen. De hengels liggen er de hele nacht roerloos bij. Er staat geen zuchtje wind en overal zit een laagje ijs op. Ik blijf best lang onder de dekens liggen, maar ik heb wel de bivvy open en tuur al vanaf de vroege uurtjes over het water op zoek naar een teken van vis. Tevergeefs, er is op een paar zwanen na werkelijk niets te zien en in de verte passeert af en toe een boot over de rivier. Ik moet mezelf echt opstarten en maak wat warms. Een bak koffie en een stevig en warm ontbijt doet de mens altijd weer goed. Ik krijg dat gevoel wat je weleens hebt aan de waterkant, zo van “oké, ik ben er klaar voor”. Van een rubberboot oppompen krijg je het gelukkig ook warm. Ik draai mijn hengels binnen en verken het hele stuk met de boot en dieptemeter.

Het is onder water een erg saai stuk, alleen de kanten lijken interessant. Er tonen wat “visbogen” op de finder, maar ik kan niet met zekerheid zeggen wat voor vis het is. Het oogt wat lang dus ik neig naar snoek of meerval. Ik voer de leliebedden links licht aan met pellets en mais en besluit er met twee hengels naartoe te vissen. Eén met mais en één met de 15 mm boilie, op die manier probeer ik te kijken of er andere vis dan karper in de buurt is. Als ik vis vang, kan ik meer voeren zonder het risico dat het blijft liggen. De andere hengel blijft een chod en mep ik zo ver als ik kan over het midden. Met de werppijp voer ik een stuk of tien 15 mm boilies in dezelfde richting. De vallen zijn gezet en ik kan nu alleen nog afwachten en mijn ogen goed de kost geven.

De middag verstrijkt en de avond treedt in. Geen stootje. Ik draai de hengel met de mais voorzichtig in zodat de mais er niet afvalt met het indraaien en ik zo kan zien of het er nog aan zit. Beide maiskorreltjes zitten nog aan de hair, een slecht teken. Ik ververs de mais en werp hem opnieuw in, de maiskorreltjes bescherm ik met een pva-zakje zodat ze er niet door de impact van het water meteen weer af schieten. De hengel heb ik geclipt voor het binnendraaien, dus ik werp hem nagenoeg precies op dezelfde plek weer in. De chod haal ik ook binnen. Hij riekt nog heerlijk naar de Squid dus ik werp hem direct weer terug in. De hengel met boilie laat ik liggen, ik heb er vertrouwen in dat alles nog op scherp ligt. Het is weer erg fris en ik duik al vroeg de slaapzak in. Alles ligt naar mijn zin en als er vis in de buurt zit dan moet het goed komen.

Op verkenningstocht

Ik word wakker na de tweede nacht en wederom hebben de hengels “voor saus” ingelegen. Dit is niks, leuk zo’n mooie stek, maar als het niets oplevert dan moet je gaan bewegen. Dat is iets wat voorgaande sessies op alle wateren wel hebben bewezen. Of het nu openbaar is, of een overvol betaalwater. Zelfs op het drukke Villedon werden we beloond door onze zooi te verkassen. Vissen waar de vis is en zeker niet (te lang) wachten tot de vis jouw kant op komt! Daarnaast is het ook tijd om boodschappen te doen. Inpakken en wegwezen. Het plan is al snel gesmeed, moeilijk is het ook niet. Op zoek naar een interessante stek aan een dagwater voor overdag en in de nacht de rivierstek de kans blijven geven. De dagwateren die ik op voorhand had gezien in de vergunning liggen vlakbij. De boot bind ik op het dak, dat scheelt weer een hoop gedoe. Alles in de auto en de hort op.

Altijd leuk om de omgeving van een nieuw gebied te verkennen. Op de kaart water zoeken en erheen rijden om te bekijken of het wat is. Tegelijkertijd met iedereen die je tegenkomt een praatje maken, als je alleen bent ben je een stuk toegankelijker voor iedereen lijkt het. Ik spreek een Nederlander die op een stuk kanaal vist waar je mag nachtvissen. Het is bijzonder slecht. Hij laat een foto van een meerval van anderhalve meter zien. Ik ben erg blij voor hem, maar ik moet die vieze beesten niet. Het kanaaltje viel sowieso al af, er staat een lawaaierige staalfabriek pal naast het riviertje. “Urban” of industrieel kan mij nooit zo bekoren, ik hou meer van een beetje groen als ik uit mijn tentje kijk. Ik vind meerdere stekken die wel erg interessant zouden zijn bij hogere voorjaarstemperaturen, maar de koude omstandigheden zorgen dat ook deze stekken afvallen. Uiteindelijk kom ik bij de kleinere dagwateren uit.

Er zijn er veel vissers, vrijwel allemaal roofvissers en lastig te verstaan in het Frans. Na veel gedoe met handgebaren en raadplegen van Google translate kom ik erachter dat ze me allemaal de tip geven om naar de stek te gaan waar ik al twee nachten aan het blanken ben! Daar ben ik niet veel mee opgeschoten helaas. Ik verken een paar van de bij elkaar gelegen dagwateren. Eén ervan trekt mijn interesse. Het heeft een reservaat, een verboden stuk om te vissen afgezet met drijvende boeien. Dat is altijd interessant, ik loop een rondje om het water van een kleine 7 ha en het bevalt me wel hier. Op een bord wat naast het water staat staan vissen afgebeeld met daarnaast de tekst: “La Carpe Commune”. Dat verraadt dat hier in ieder geval schubkarper zit. Ook zwemt hier een vis genaamd “Le Silure”, in het Nederlands ook wel Meerval genaamd. Of zwemmende naaktslak, als ik een passende naam zou mogen verzinnen. Het plan is in ieder geval gemaakt. Morgen overdag hier vissen, tegen het randje aan van wat is toegestaan en dat is pal naast het verboden stuk tegen de boeien aan. Nu eerst boodschappen doen en terug naar de ondiepe arm van de rivier. Hoe tof zou het zijn hier een mooie sterke rivierkarper vanuit het bootje te drillen?!

Het dagwater en het hotel

Eenmaal in de ondiepe arm teruggekomen zet ik snel de vallen opnieuw uit. De linkerkant bevis ik nagenoeg identiek. Ik heb vertrouwen in mijn aanpak en als de vis passert dan moet ik er een aanbeet krijgen, al is het een aanbeet van een andere vis dan karper. Mijn andere hengel vaar ik verder uit dan eerst, helemaal richting de opening van het stuk arm. Het is daar wat dieper en de bodem harder. Ook dit voelt goed en ik bedenk me dat ik weleens met minder vertrouwen aan een water heb gezeten. Wat wel een verschil is met anders is dat ik het alleen moet doen, normaal kan je nog een beetje samen de plannetjes smeden. Aan de andere kant kan ik nu helemaal mijn eigen plan trekken, ook lekker.

Wederom word ik de volgende morgen wakker zonder actie. Wel wat beter geslapen deze keer en ik heb energie. Ik heb zin in het dagwater en pak snel mijn spullen in. Boot weer op het dak en gaan met die banaan. Hier kom ik zeker nog een keer terug, maar dan wel onder andere omstandigheden. Het miezert wat en het is wat minder koud, dit zou wel eens kunnen werken. Ik vis een snowman van Live System met een Pineapple pop-up tegen het reservaat, gevist aan mijn Kurv-rig. Er staat hooguit 3 meter lijn uit onder het kantje en ik vis tegen de boeien. De andere hengels vis ik met een Citruz chodje naar de overkant tegen een in het water gevallen boom en een Ronnie-rig met een Squid pop-up onder het eigen kantje een stukje verderop.

Eindelijk actie

Het duurt niet lang voordat de hengel met de Ronnie eraan tot leven komt. Yes, actie! Ik dril de kleine vis en schep mijn net onder een kroeskarpertje. Een leuke bijvangst, zo vaak vang ik ze niet en het zijn mooie visjes. We gaan samen op de foto met de zelfontspanner en de vis mag weer zwemmen. De Ronnie gaat weer terug op zijn plek en ik leg er wat meer voer bij. Hopelijk gaat hij straks nog een keer af, maar dan met een mooie grote karper eraan.

Ik zit lekker te vissen. Het zonnetje komt even door, biertje erbij en even wat warms eten. Het gevoel is goed en ik zit licht gespannen achter de hengels. Dat gevoel heb ik al een tijdje niet gehad, het gevoel dat ‘ie elk moment kan afgaan. Mijn gevoel heeft me niet in de steek gelaten want de hengel tegen de boeien gaat ineens krom. Ik ben er snel bij en blokkeer de eerste spurt, het is even buigen of barsten maar de vis komt mijn kant op en wil dan naar het midden. De vis voelt goed en is sterk. Het blijkt een mooie schubkarper en ik bal even mijn vuist als hij in het net zit. Eindelijk vis! Snel even wat voer erop en dan proberen wat goede foto’s te maken. Het is echt een puntgave schub van exact 10 kg.

Even bijtanken

De avond valt en de hengels moeten eruit. Er is niet een duidelijke tijd wanneer je niet meer mag vissen, maar zodra het donker is zie ik alle andere vissers vertrekken, dus ik ruim voor de zekerheid ook maar op. Ik heb de sleutel van een hotelkamer in het nabijgelegen dorp eerder op de dag al geregeld, vannacht slaap ik even in een normaal bed met normale temperaturen. Even lekker bijtanken dus.

De daaropvolgende dag ga ik terug naar de stek op het dagwater. De avond ervoor heb ik nog lekker wat voer op de stek achtergelaten, dus met wat mazzel moet het resultaat van gisteren te evenaren zijn. De dag verstrijkt en ik vang nog een aantal kroeskarpers. Die zullen zich wel te goed hebben gedaan aan het voer want ze zitten er goed op. Rond het middaguur vang ik nog een kleine schubkarper, daarna valt het stil. Nu zit ik nog korter achter de hengel tegen de boeien als gisteren. Ik weet niet wat voor vissen hier zwemmen, maar als het bijt dan wil ik het niet verspelen in ieder geval!

Ik moet lang wachten, maar uiteindelijk krijg ik nog een aanbeet op de hengel die tegen de boeien ligt. De aanbeet is snoeihard en de vis probeert uit alle macht onder de boeien door te zwemmen. Het duurt wel vijf minuten voordat de vis wat van zijn kracht verliest en zich bij de boeien weg laat halen. De eerste mogelijkheid die ik krijg om te scheppen pak ik direct. In een keer goed. Yes, een flinke spiegel glijdt over het netkoord! Wat een dril, ik heb er gewoon een trilhand van gekregen, zo zenuwslopend was het. Maar wat een ontlading!

Net na het maken van de foto’s breekt de hemel open en komt de regen met bakken uit de lucht. Het maakt mij niet uit, alles is nat, maar gaat zo de auto in. Uiteindelijk is mijn trip een succes. Ik ga zeker nog eens terug naar de ondiepe arm, helaas daar geen vis kunnen vangen deze trip. Vannacht slaap ik nog een nachtje in het hotel en morgen staat een rit te wachten naar een ander visgebied wat ik wil verkennen. Maar daarover meer in een ander artikel.

Ik hoop dat jullie veel plezier hebben beleefd aan het lezen van dit sessieverslag. Ik heb het in ieder geval met veel plezier geschreven. Bedankt voor het lezen!

Simon.