Korte sessies op de kleine plas

Het is begin november, najaar dus, maar daar is dan ook wel alles mee gezegd. Het is al weken windstil en veel te stabiel weer om echt van een najaar te spreken. Normaal de mooiste tijd om te vissen, de vissen eten veel en bouwen vetreserves op om zich zo voor te bereiden op de winter. Veel voeren en veel vangen is meestal het resultaat, maar dit jaar is het anders. Veel vissers klagen over slechte vangsten, met als toppunt de koppelwedstrijd op het Brielse meer. Een weekend lang heeft meer dan 50 man niets gevangen. Maar gelukkig vertelt een handige app op mijn telefoon dat het weer gaat omslaan, ideaal aangezien ik komende week niet hoef te werken. Ik besluit een aantal korte sessies te vissen, zonder op voorhand te voeren.

Donderdag 5 november, het is rond vier uur als ik aan de waterkant ben. Ik vis met de recoil-rig, daar vang ik goed mee. Rond half vijf ligt mijn linker hengel in, richting een steiger. Op veilige afstand, de vissen zijn hier namelijk verrassend sterk en beschadigde vissen zwemmen er al genoeg. Ik neem een meter of 7-8 afstand van de steiger, over diezelfde 7-8 meter verdeel ik ongeveer 20 stuks 15 mm boilies. De boilies heb ik een dag van te voren gesoakt, dat geeft instant toch altijd wat sneller actie.

Gesoakte boilies, net dat beetje extra

De hengel ligt nog geen 10 minuten in als hij een teken van leven geeft! Een paar piepen uit de beetverklikker. Meer dan een paar piepen komen er toch niet uit omdat ik mijn slip potdicht heb staan zodat de vis niet naar de steiger kan zwemmen. De top trekt krom en ik sla aan. Maar ik voel geen weerstand. Slecht gehaakt misschien, wie zal het zeggen. Hengel opnieuw ingelegd en weer wat boilies erachter gestrooid, hopelijk is de stek niet verstoord…

20 minuten later gaat de hengel weer af! Mijn andere hengel lag nog niet eens in. Dit gaat lekker denk ik nog en sla snel aan. De vis wil naar de steiger, zoals altijd. Hand op de spoel en naar achteren lopen zodat de vis de steiger niet haalt. Even heb ik contact en voel ik de vis kopschudden, maar helaas duurt de dril nog geen 15 seconden als de lijn weer slap valt. Weer een losser! Lekker dan.. Ik vis nog een uurtje door, maar krijg helaas geen actie meer en ruim iets na zessen mijn spullen op. Ik gooi een paar flinke handen boilies op mijn stek, zo kunnen ze ongestoord eten en krijg ik morgen misschien weer zo snel actie. Eenmaal thuis kwam ik tot de conclusie dat ik meer vissen ben gaan verspelen sinds ik met het freedom clip systeem vis, meestal in combinatie met zwaar lood en korte onderlijnen. Bij dit systeem kan het lood niet schuiven bij kopschudden en ik denk dat dit de oorzaak van het probleem is. Jammer, want het is een zeer visvriendelijk systeem.

Vrijdag, tijd voor de tweede sessie. Iets voor drieën ligt mijn hengel weer in, zelfde stek en hetzelfde aas. Andere onderlijn probeer ik deze keer, eentje van nylon. Een soort stiff-rig met een longshank haak. Ik heb er nog nooit mee gevist, maar als je nooit wat nieuws probeert dan kom je nergens. De hengel ligt een half uurtje in als de eerste vis zich meldt. Ik pak de hengel op en zet flinke druk. De spanning bouwt zich op en dan opeens valt alle druk weg, ik baal natuurlijk en gooi er wat scheldwoorden uit. Als ik alles binnendraai blijkt mijn onderlijn gebroken! Dat meen je niet… Ik probeer eens wat nieuws, klote nylon… Vlug pak ik een onderlijntje waar ik blind op kan vertrouwen. Hengel weer op zijn plek en afwachten. Gelukkig hoef ik weer niet langer dan een half uur te wachten op een herkansing. Ik sla weer aan, zet weer druk en het is een wonder, want er gaat dit keer niets fout. De vis is sterk en geeft niet snel op. Een schub van 9 kg mag op de foto. Ik ben er blij mee!

Eindelijk geen fouten deze keer!

Ik draai mijn rechter hengel in, die blijft op de kant. Die lijn ligt mij alleen maar in de weg als de vis onder de kant zijn rondjes blijft zwemmen voordat ik hem kan scheppen. Daarnaast zit ik echt niet te wachten op een dubbel run op dit water, veel obstakels en de vissen zijn verrassend sterk. Een goede keuze blijkt het als ik al snel weer een aanbeet krijg op de andere.  Even denk ik dat ik een topper aan de lijn heb, de 2,25lb “stalker” hengel gaat even helemaal rond. Maar daarna heb ik volledige controle over de vis en dril ik hem rustig af. Ik schijn met mijn zaklamp in het water, het is inmiddels aan het schemeren, en zie al snel dat het om een spiegel gaat! Er zwemmen er heel weinig hier en ik hoop dat ik er eentje vang die ik nog niet ken, of nog niet heb gevangen. Als de vis over het netkoord glijd herken ik de vis meteen, 1 schub op de linkerflank en verder kaal. Eerder dit jaar heb ik deze ook al op de pen gevangen met 2 maiskorreltjes.

Dit wordt later een hele grote!

Een normaal mens zou zeggen dat het hondenweer is, maar ik geniet ervan. Lekker onder het pluutje, met een goed regenpak. Koud is het niet en ik ben lekker aan het vangen. Ik kan me ergere dingen voorstellen, blanken bijvoorbeeld of nog erger.. vissen verspelen. Zou het najaar dan nu echt begonnen zijn? Aan het weer en de vangsten te zien wel in ieder geval! Het is iets voor zessen, ik wil eigenlijk net gaan opruimen als ik weer een aanbeet krijg. Ik sla aan en voel al snel dat het om een kleintje gaat, alles verloopt zoals het hoort en ik kan een klein schubje bijschrijven in mijn logboek. Ik zet de vis terug, ruim mijn spullen op en voer het stekje weer wat aan voor de volgende dag.

Een klein schubje

Zaterdag 7 november, een sessie om snel te vergeten. Wat een wereld van verschil tussen de ene en de andere dag. Sommige fouten kan je jezelf verwijten terwijl je op andere totaal geen invloed heb. Rond 3 uur ligt mijn linker hengel weer in, de vertrouwde montage waar ik een dag eerder ook mee viste. Het weer is onveranderd, wind en regen. De rechter hengel laat ik in het foedraal, aangezien ik hoge verwachtingen heb van mijn linker. Na 1,5 uur geen stootje, haal ik de hengel even binnen om te controleren. Boilie eraf, waarschijnlijk door de zoetwaterkreeften die er zitten. Klotebeesten zijn het, met krill boilies is het al helemaal een drama hier dus daar was ik eerder al vanaf gestapt. Maar ach, ook zij moeten gewoon eten natuurlijk. Ik gooi eerst een stuk of 30 boilies erin en heb daarna mijn haakaas erbij ingelegd. Het is al donker als ik mijn rechter hengel op wil tuigen en blijkt dat ik mijn hoofdlampje in de auto heb laten liggen. Ik laat mijn hengels nooit onbeheerd achter en in het licht van mijn telefoon knoop ik alles aan elkaar. Een dag eerder zag ik vlakbij een vis uit het water springen en daar werp ik die hengel in.

Zeelt, mooie vissen. (foto van eerdere sessie)

Het duurt niet lang als diezelfde rechter hengel afloopt, ik sla aan en heb even contact. De vis neemt een run en de lijn valt weer slap… Alleen mijn hoofdlijn haal ik binnen, met een zielig kringelig uiteinde. De knoop van mijn hoofdlijn aan mijn montage heeft het begeven, zo lijkt het. Een knoop die ik al vaker in het donker heb gemaakt, maar nu krijg ik de rekening gepresenteerd. Gelukkig vis ik een verantwoord systeem, maar het blijft natuurlijk zwaar klote. Ik ben er helemaal klaar mee en ga lekker naar huis, morgen weer een dag. Bij het binnenhalen van mijn linker hengel, blijk deze vast te liggen in een of ander onbekend obstakel onderwater. Muurvast, maar als ik een stuk omloop en zo de hoek verander, komt het gelukkig wel los. Geen botte haak en geen beschadigd lood, vreemd verhaal. Wegwezen hier, leren van je fouten en niet meer doen.

Zondag, terug van de Kuip waar Feyenoord helaas onverdiend gelijk speelt in de klassieker. Hopelijk heb ik meer geluk vandaag. Ik heb weer wat moed verzameld en voordat ik mijn beide hengels inwerp heb ik alle knopen en verbindingen driedubbel gecontroleerd. Links vis ik mijn vertrouwde onderlijn. Rechts de nylon stiff-rig, maar met verbeterde knopen dit keer. Ik heb de onderlijn zelf getest op trekkracht, bij net geen 6 kg breekt de onderlijn. Die durf ik nu met alle vertrouwen te gebruiken! Rond 7 uur liggen mijn hengels “spot-on”, 5 minuten later een vreemde voorzichtige aanbeet op rechts. Brasem? Ik sla aan en voel gelijk dat het een zeelt is. Het zijn best mooie beesten, familie van de karper en alles is beter dan een brasem. Dat ik een zeelt vang zegt wel iets over het hakend vermogen van mijn nieuwe onderlijn, positief in ieder geval.

Een kleine 40 minuten later weer een run op rechts, dit keer een echte vechtersbaas. De vis is sterk en wil naar de fontein. Het materiaal wordt goed getest, alle knopen en de nylon onderlijn bewijzen dat ze veel aankunnen. Na een stevige dril kan ik op de foto met een mooie schubkarper van 9,2 kg. Een uur later vang ik op rechts nog een brasem, op dit water meestal het teken dat er geen karper meer op de stek is. Rond 10 uur ruim ik mijn spullen op en ga ik naar huis. Toch vreemd dat de ene stek op dag 1 veel actie geeft en daarna helemaal stilvalt, terwijl de andere dag een andere stek helemaal tot leven komt. Het is windkracht 7 inmiddels en ik knal er flink wat boilies in. Morgen nog 1 sessie en dan is het weer leuk geweest.

Een mooie schubkarper, een echte vechtersbaas

Maandagmiddag, het waait keihard. Zuidzuidwesten wind, altijd goed. Maar als ik rond half 1 aan kom rijden zie ik al snel dat het stekkie waar ik de laatste dagen heb gevist, bezet is door 2 andere karpervissers. Ze zitten er al vanaf heel vroeg in de morgen en hebben nog geen karper gevangen. Wel brasem en zeelt, een slecht teken dus. Ik schuif een plekje op en kan zo alsnog de plek bevissen waar ik een dag eerder 3 aanbeten had. Het waait zo hard dat het water van de fontein de kant op blaast, het regent dus niet maar ik moet toch mijn pluutje opzetten. Ik zit met mijn rug naar het water en vind er op deze manier eigenlijk geen reet aan. Ik hoop op nog een vis om het lekker af te sluiten maar jammer genoeg krijg ik geen stootje. Rond half 4 vind ik het leuk geweest en ruim ik op.

Terugkijkend op de laatste dagen, mag ik met 4 vissen niet klagen. Maar dat doe ik lekker toch omdat er veel meer in had gezeten als ik niet zoveel vissen verspeeld had. 2 vissen verspeeld door mijn eigen fout, maar zonder fouten maken leer je niets is mij wel eens verteld. En dat klopt ook wel, die fouten maak ik niet snel nog een keer..

Simon Verver.