2015/3 – Nog één keer knallen

Na de vakantie wordt nagedacht over de verdere invulling van het vissen. Moet zeggen dat al de tegenvallende resultaten van dit seizoen wel zijn tol hebben geëist (in de vorm van een motivatie van nul). Ook op het struinwater vang ik weinig tot niets meer. Als ik wat vang zijn, het hele kleine karpers. De grotere vissen lijken het aas straal te negeren.

Gevangen met de pen onder het licht van een lantaarnpaal

Om weer een beetje in de stemming te komen, besluit ik op een polderwater in de buurt te gaan vissen. Een stek waar ik eigenlijk nooit last heb van andere vissers en een aantal leuke vangsten heb gedaan. Stuk voor stuk mooie en sterke schubkarpers. Heb er echter ook een aantal minder leuke ervaringen gehad; drie vissen verspeeld in een nacht en een duik achter mijn hengel aan, omdat de vis deze het water in trok (slip dicht), plons! Op zich hilarisch, maar op het moment zelf was ik er minder gelukkig mee. Jammer genoeg viste ik die nacht alleen, anders had het in ieder geval mijn vismaat nog een hoop lol opgeleverd.

Terug naar de sessies: zo gezegd, zo gedaan zou je zeggen. Een aantal keer voeren zou de vissen wel in de buurt moeten houden. Voor de eerste nacht drie avonden achtereen naar de waterkant om te voeren. Hoewel het echt dicht bij de stad is, krijg je het gevoel diep in de polder te zitten. Een rustgevend gevoel. Helaas liep het ook nu weer allemaal niet zoals gepland. Na twee nachten vissen, waar ik drie aanbeten verspeelde (waaronder een flinke polderbak) was ik er weer helemaal klaar mee. Even speelde ik met het idee om de visserij voor dit jaar te laten voor wat het is, maar ik kan het toch niet loslaten. Die drang naar de waterkant blijft, ook al blijven de sessies maar teleurstellen dit jaar.

Om het moraal weer wat omhoog te halen, kwam het idee om samen met Simon een sessie te maken en waarom niet in het buitenland. Nederland heeft me dit jaar niet erg beloond, misschien ergens anders het geluk zoeken. Na wat overleg werd besloten om het eens in België te proberen. Een aantal keer had ik al gehoord van een prima bestand op een Belgisch kanaal. Dit bestand zou voornamelijk bestaan uit schubkarpers, met zo nu een dan een verdwaalde spiegel van het SKP (spiegelkarper project) van verleden jaar. Nu heb ik het niet over de wel bekende kanalen als de AK en het KK. Mooie wateren met veel vissershistorie; maar we wilden een goede kans op actie en bij het zeekanaal zou dit goed te realiseren zijn.

Een paar dagen bivakkeren aan een Belgisch kanaal

De sessie was gepland van donderdag tot en met zondag. Met twee volgeladen auto’s reden we op donderdagochtend richting het zuiden. In tegenstelling tot veel Franse sessies, waar soms wel 1000 kilometer voor gereden wordt, waren we nu in twee keer knipperen met de ogen op locatie. De sessie verliep goed, met de actie waar we op gehoopt hadden. Samen vingen we vijftien karpers. Wat we nog niet wisten van het bestand was dat het veelal (heel erg) kleine schubkarpers waren. De grootste vis van de sessie woog acht kilo en dat was echt een uitschieter. Wel ving ik nog een mooie uitzetspiegel, die later gematched is vanuit het SKP project. De grootte van de vissen was niet echt een probleem, als er niet groter zwemt, kan je het ook niet vangen.

Er was voldoende actie en dat maakte een hoop goed. De omgeving en stek waren zeer naar ons zin. De schepen van ruim 100 meter lang die voorbij voeren gaven de visserij wel een extra dimensie. Achteraf gezien is het formaat van de vissen die op het water zwemmen erg jammer voor toekomstige trips. Was het bestand wat groter geweest dan waren we zeker nog teruggekeerd.

Ben benieuwd hoe deze vis er over 10 jaar uit zal zien!

Na deze trip ging mijn vizier richting een grote vis, die waarvan ik het bestaan al een aantal maanden wist. Een mooi gebouwde karakterschub, die in een water dichtbij huis zijn rondjes zwemt. Mijn tactiek was om met een afwijkend aas een aantal korte sessies te maken, vrij vlot op elkaar volgend. Grote vissen zijn niet voor niets zo groot, ze eten veel. Daarom zou ik tussen de sessies door geregeld wat voer te water laten, zodat er constant wat te eten zou zijn. In de vijf keer die ik in die twee weken heb gevist, is het helaas niet gelukt om de vis te vangen. Ik ving zelfs helemaal niets. Nadelig was het weer dat omsloeg en dat er een aantal zeer koude dagen waren, waarbij de watertemperatuur daalde tot rond de tien graden en dit al in oktober. De plotselinge kou zal geen goede invloed gehad hebben op de vissen. Die vis komt later wel…

Voor de rest van het jaar zou ik nog twee keer terug komen met de pen, maar ook deze gaven op een verspeeld visje na geen actie. Met het intreden van de kou en het tegenvallend seizoen gingen mijn gedachten steeds minder vaak naar de waterkant toe. In de wintermaanden ben ik vaker actief als urbex fotograaf dan dat ik aan het vissen ben. Mijn tijd gaat meer zitten in het zoeken en het bezoeken van locaties. De foto’s van deze trips zet ik op mijn website: mk-foto.nl.

Een verlaten ziekenhuis in Duistland

Mijn logboek nakijkend zie ik nog een aantal sessies staan waarvan de laatste nog een succesje opleverde. Eind december, de eerste dag van mijn vakantie, ben ik voor een middagje naar een klein watertje gegaan. Hier weten we (vismaten en ik) een winterstek waar in de koude maanden vaak wel een vis te vangen is. De temperaturen waren stukken hoger dan tijdens mijn oktobersessies.

Een roze pop-up aan een hinged stiff rig en een pva zakje vol met maden moesten het gaan doen deze middag. De rig werd zorgvuldig geplaatst en met een biertje ging ik lekker in de zon zitten. Twee uur later, toen ik in gesprek was met vismaat Ian, ineens een aanbeet. Snel pakte ik de hengel op en loop gelijk een paar stappen naar achteren om de vis geen ruimte te geven. Even voelde ik de lijn ergens langs schuren, maar al snel kreeg ik de vis op open water en kon ik deze veilig afdrillen. Het resultaat was een mooie gouden schub, mijn eerste vis in de maand december ooit. Een prima afsluiter van het jaar dat er weinig lukte.

Afsluiter van het jaar 2105.

Van mijn plannen en doelstelling is alleen de intentie om meer struinend te vissen gelukt. Met veertig vissen is het aantal zeker niet verkeerd, maar er zijn eigenlijk geen vissen bij die met echt zullen bijblijven. Ook zijn de sessies waar ik de meeste moeite voor heb gedaan nooit beloond. Dat is echter ook een aspect van het vissen en de keuzes die ik maak in mijn visserij, maar ook zeker teleurstellend.

Voor 2016, onderhand al een maand oud, ben ik nog niet helemaal rond met waar ik naar toe wil. Het kanaal wil ik wel goed afsluiten, maar ik weet niet of ik dat dit jaar al wil gaan doen. Plezier hebben in het vissen is toch wel een van de belangrijkste dingen en dat zal ook de leidraad moeten zijn.