Stroming II – Een bloedhete zomer…

Lees het eerste deel terug via: Stroming I – Een nieuw avontuur

Wanneer ik op donderdag richting de stek rijd voor een voerbeurt zie ik twee tenten staan. Precies op het plekje waar ik ze niet wil zien. Dat is helaas het risico van het vak. Ik besluit rechtsomkeert te maken en de volgende dag af te wachten. Op vrijdag-visdag staan de tenten er nog. Ik moet dus opzoek naar wat anders. Op google maps heb ik al behoorlijk wat voorwerk gedaan en ik rijd enkele van de gemarkeerde plekken af. Een van de spots geeft me een goed gevoel en ik besluit met de deeper te kijken hoe het er onder water aan toegaat.

De stek is vrij weids en heeft enkele mooie features om naar toe te vissen. Een overhangende boom en enkele boten langs de kant. De rivier is hier wat dieper met een vaargeul van een meter of vier. Iets meer naar de kant loopt het op naar drie meter en langs de kanten een meter of twee. Dat biedt genoeg mogelijkheden en ik besluit om uit te pakken.
Mijn hengels plaats ik op de drie verschillende dieptes. Ook verdeel ik ze over de breedte van de rivier en hoop ik te kunnen ontdekken hoe de vis voorbij trekt op deze stek. Bij elke hengel voer ik een boillie of vijftig bij. Niet al te veel, maar het zou genoeg moeten zijn om langstrekkende groep alert te maken op wat lekkers.

Na al dat werk staat het zweet op mijn voorhoofd. Het is hoogzomer en de temperatuur is rond een uur of zeven nog boven de 30 graden. De watertemperatuur is verbazingwekkend genoeg ook rond de 30 graden en stroomt behoorlijk. De waterschappen pompen extra water door de rivier om het westen van het land te voorzien van zoet water, omdat het land anders verzilt. De laatste keer dat het regende kan ik me eerlijk gezegd niet herinneren. Nederland wordt “geteisterd” door de zon op een manier die we niet gewend zijn. Ik trek me er verder niet zoveel van aan. Er kan gevist worden, dus ik vind het wel best. Ik pak een biertje en ga op m’n stoeltje zitten. Ben benieuwd wat de sessie gaat brengen.

Rond vier uur schrik ik wakker van mijn beetmelder. Snel spring ik in mijn slippers en snel ik naar de hengel toe. Het is mijn linker hengel die ik beaasd heb met een single 24mm boillie. De vis geeft een goede strijd, maar ik ben niet anders gewend op dit water. De gevlochten lijn rolt met hoog tempo van mijn spoel af wanneer de vis weer uithaalt. Zo nu en dan moet ik even goed manoeuvreren om mijn andere lijn te ontlopen, maar het pakt goed uit. Uiteindelijk kan ik een mooie lange schub vangen die 11kg op de weger zet. Rond acht uur gaat dezelfde hengel weer af en mijn broodje ei beland ondersteboven in het gras. Helaas los ik deze vis net de voor de kant. Teleurgesteld zie ik de vis onverrichte zaken in het diepe verdwijnen. Ik klop het gras van mijn broodje af en eet deze verder op. Wanneer ik naar huis rijd bedenk ik me dat twee aanbeten op een instant sessie niet eens zo slecht is en ik besluit de stek verder te gaan bevissen de komende weken.

Trouw rijd ik wederom drie maal in de week naar de stek om deze te voorzien van een portie boillies. Alhoewel je op dergelijke watertypes de vis over het algemeen niet vast kan houden wil ik toch voeren. Ik geloof er in dat je, bij met name langere voerperiodes, vissen vaker kan laten terugkomen op de stek, waardoor de kans op vangen groter wordt. Ook speelt aasherkenning daar een rol in.

De sessie erna vang ik een kleine schubkarper en ook deze aanbeet komt op dezelfde hengel. Drie aanbeten van een plek. Dat zit wel goed. Maar voor de andere twee hengels moet ik op zoek. De week erop positioneer ik twee hengels tegen de stroming in aan weerszijden van het water. Niet strak langs de kant, maar ongeveer op een derde. Een derde hengel gaat met de stroom mee en precies in de vaargeul. Dit was op de vorige stek lonend, dus waarom nu niet?

Het weer is sinds tijden eens anders dan zon, hitte, droogte, warmte en nog meer zon. Er staat een flinke zuidwester wind en er zijn buien voorspeld. Ik zit dan ook vol vertrouwen te vissen. Dit zijn de omslagen waar wij vissers altijd op hopen. Nog geen uur later, net terwijl ik een hap neem van mijn hamburger, trekt de top van dezelfde hengel krom. Ik leg mijn burgertje op mijn bord en pak de hengel op. Dit is zeker de snelste aanbeet tot nu toe en het is fijn om in het avondlicht de vis af te drillen. Het blijkt een two-tone spiegel te zijn. De vis gaat op de foto en terug in zijn element. De haak wordt gecontroleerd op scherpte en daarna doe ik een PVA-string met drie boilies over de haak heen.

Wat later die avond lig ik op mijn stretcher wanneer de regendruppels op mijn tentdoek neerslaan. Een flinke bui komt over en ik heb mijn regenjas aan voor het geval dat. Wel draag ik een korte broek, omdat het anders te warm is. Pieeeeeeeeeeeep!! Een van de mooiste geluiden die ik ken schallen plots door mijn tent. Ik spring op en vlieg naar mijn hengel. De vis maakt gelijk gebruik van de stroming en zeilt er vandoor. De regen komt nu met bakken uit de hemel en ook de wind is flink opgestoken. Voor het eerst in maanden heb ik het koud. Ik moet weer even wennen aan het gevoel. Na enkele minuten lijkt de vis wat krachten kwijt te raken en ik dril haar richting mijn net. Opeens een aantal piepen van mijn middelste hengel. Ik verwacht dat de vis de lijn heeft opgepikt, maar plots giert de beetmelder het uit. Dubbel run!

Snel sla ik zo goed en kwaad als het kan de hengel aan en leg deze met de slip open terug op de steun. Ik verhoog de druk op de eerste vis en kan deze gelukkig vrij snel landen. Terug naar de andere vis. Deze is gelukkig op het midden van het water gebleven en snel herpak ik de controle. Om zo goed mogelijk voorbereid te zijn vis ik meestal met twee schepnetten en zo kan ik ook deze vis veilig landen. Het was even hectisch, maar eind goed al goed! De hengels gaan weer vlot richting de stekken en gelukkig is het droog geworden. Ik kan gelijk een aantal foto’s schieten en de vissen kunnen weer terug.

Amper ben ik bekomen van de drukte als er weer een hengel op volle snelheid vertrekt. Terwijl ik langs m’n andere hengels loop komt er nog een tot leven. Twee runs tegelijk?! CHAOS!!!
Ik pak de eerste hengel op en de vis beukt er gelijk vol op. Ik zou de andere hengel wel willen pakken, maar ik moet nu mijn aandacht houden op de eerste. Eerst de controle krijgen. De vis streept door en mijn spoelt draait zich dol. Als de vis rustiger wordt, zie ik de kans om de andere hengel op te pakken. Even volle druk erop, maar doordat de eerste vis weer gaat trekken moet ik de hengel terug op de steunen leggen. De focus weer op vis nummer één. Dit lijkt er een van beter formaat met behoorlijk wat power. Een lange massieve schubkarper glijdt uiteindelijk in mijn schepnet. Ik leg ‘m plat op de grond en schakel gelijk weer door naar vis nummer twee. Helaas heeft de vis zich vast gezwommen aan de overkant. Ik leg de hengel nog terug op de steunen in de hoop dat er nog leven in komt, maar het blijkt tevergeefs. De rest van de nacht blijft het rustig. Het weer stabiliseert en ik kan toch nog wat slaap pakken. In de ochtend kan ik via een videoverbinding live meekijken met Simon die een hele mooie schubkarper op de foto zet. Hij heeft ook een goede nacht achter de rug met vijf vissen. Ik zeg tegen hem dat ik ook nog wel een afsluiter zou willen, maar dat heb je uiteraard niet zelf in de hand.

Het is rond half tien als bijna al mijn spullen in de auto liggen. Alleen de hengels liggen nog in. Ik had beloofd om tien uur thuis te zijn, maar het lot heeft iets anders in gedachten. Nog een keer gaat de hengel van de hotspot (vijf van de zeven aanbeten die nacht) af en ik kan na een heerlijke dril een schitterende oude spiegel landen. De weger zwaait door naar 16 kg. Wat een bizarre sessie. Genieten!

Uiteindelijk kom ik met m’n hoofd in de wolken thuis aan rond half twaalf. Daar tref ik mijn vriendin. Ze zou die ochtend een zwangerschapstest doen en was door de spanning al om half zeven wakker. Door de hectiek aan de waterkant was ik het helemaal vergeten en met die late dertiger moest ze nog eens anderhalf uur langer wachten (sorry!). Maar nu kan ze het me eindelijk toch vertellen: Ze is zwanger! Direct vergeet ik alle gevangen vissen en schiet ik van de ene zevende hemel in de ander. Wat een topnieuws!