Short story: de Gitaar
Sommige vangsten blijven je altijd bij. De vangst van de Gitaar is er zo eentje. Een prachtige Valkenswaardspiegel van meer dan 30 jaar oud. Een echte targetvis met een geschiedenis. Een vis die niet gemakkelijk op de kant komt. Lees verder om erachter te komen hoe deze vis werd gevangen!
De Gitaar
Op het moment dat ik een foto voorbij zie komen van deze vis, móet ik erachter zien te komen waar ze haar rondjes zwemt. Grote vinnen en een grote staart, prachtig beschubd. Slechts een paar schubben te weinig om een volschub te mogen heten. Haar naam schijnt deze vis te danken aan haar vorm en schubbenpatroon, al moet ik zeggen dat ik niet over genoeg fantasie beschik ergens een gitaar in te herkennen. De vis schijnt een zeer lastige klant te zijn en naar verluidt zijn er locals die vele sessies hebben gevist zonder ooit deze prachtvis te vangen.
De eerste sessie
De Gitaar staat hoog op mijn lijstje met vissen die ik graag wil vangen, maar op de bewuste dag heb ik mijn zinnen gezet op een ander water. Als ik daar het einde van de middag wil gaan vissen is de stek jammer genoeg bezet. De plannen veranderden, waarop ik besluit een eerste bezoek aan het water van de Gitaar te brengen. Eenmaal aangekomen spot ik direct een paar schubkarpers aan de oppervlakte tussen de lelies! De vissen zijn vanwege obstakels onbereikbaar, dus laat ik de vissen noodgedwongen met rust.
Er is slechts een aantal plekken waarvandaan gevist kan worden. Op één daarvan zit een groepje jongeren. Ze hebben harde muziek aanstaan en zwemmen in het kraakheldere water. Ik besluit de plek in te nemen die het verst bij de jongeren vandaan ligt, ik hou wel van een beetje rust. Daarnaast is mijn target een stokoude vis, dus die kan de rust ook wel waarderen denk ik zo. De vissen die ik spotte zaten in de kant tussen de lelies dus kies ik ervoor beide hengels op soortgelijke plekken te vissen. Mijn rechterhengel vis ik met mijn basisonderlijn, met daaraan twee uitgebalanceerde tijgernootjes. Mijn linker met een Ronnie-rig met daaraan een roze Salty Squid pop-up. Op de dieptemeter kan je goed zien dat er achter de lelies ook nog planten onder water staan. Ik drop ze allebei precies op de grens waar deze onderwaterplanten stoppen en de bodem schoon is.
Een snoeiharde aanbeet en een plons
Vanwege de vele lelievelden vis ik mijn hengels op de rodpod en een heel stuk het water in met de hengeltoppen zo hoog mogelijk. Met name mijn linkerhengel ligt een aardig eind met de lijn over de lelievelden onder mijn eigen kantje. Ik zal bij een aanbeet het water in moeten en proberen de vis het wijd op te sturen. De kans is groot dat ik een gehaakte vis moet halen, maar dat geeft niet. Het water is aangenaam van temperatuur en als blijkt dat deze aanpak niet werkt zal ik wat anders moeten verzinnen. In de voerboot heb ik wat losse boilies en tijgernoten bijgevoerd en na het uitvaren werp ik nog twee handjes boilies verspreid richting de linkerhengel. Bij de rechter werp ik onderhands nog wat boilies en tijgers bij. De aanpak is niet speciaal, maar ik lig zeker weten scherp en schoon te vissen.
Ik lig net op mijn stretcher wanneer ik bruut gewekt word door een snoeiharde aanbeet, de linkerhengel gaat helemaal krom en het is maar goed dat ik hengel en rodpod goed heb verankerd. Normaal schiet ik in een vloeiende beweging in mijn waadpak, maar deze keer niet. Het aantrekken lukt niet en ik zie de hengel diep doorbuigen. Ik laat het waadpak voor wat het is en wil het water in zonder, maar terwijl ik gehaast het water in wil, blijft mijn voet steken. Het zal een flinke plons geweest zijn, ik ga namelijk ‘face-forward’ te water en dus koppie onder.. Maar het maakt me niets uit, want ik sta een tel later met de hengel in de hand en heb contact met mijn eerste vis van het water.
De Gitaar!
Ik hou de hengel hoog om de lijn los van de lelies te houden. De vis heeft blijkbaar al veel kracht verspeeld in de eerste momenten na de aanbeet. Telkens een spurt van hooguit één a twee meter, die ik opvang met de hengel zonder lijn te geven, waarna ik de vis gelijk weer kan keren. Ik zie de vis pas goed wanneer ik haar over het netkoord trek. Een lange en mooi beschubde spiegel, gevolgd door een flinke staart! Nee… het zal toch niet al de Gitaar zijn? Ik durf het haast niet te hopen na slechts een paar uur vissen. Eenmaal op de kant weet ik het zeker. Het is de Gitaar, blijkbaar staat mijn naam op de deze vis. Ongekend, wat een vis! Ik ben megablij en besluit de vis te zakken zodat ik haar vroeg in de ochtend perfect vast kan leggen.
